Vector Aeromotive Corporation
Z Wikipedii
 |
Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. |
| Vector Aeromotive Corporation | |
| Forma prawna | Firma prywatna |
| Data założenia | 1971 |
| Lokalizacja |  Wilmington, USA |
| Ważni pracownicy | Gerald Wiegert |
| Branża | samochodowy |
| Produkty | samochody |
| http://www.vectorsupercars.com | |
Vector Aeromotive Corporation - specjalizuje się w produkcji superszybkich pojazdów szosowych. Firma została założona w 1971 roku przez Geralda Wiegerta.
Spis treści |
[edytuj] Samochody Vectora
| Data | Wydarzenie |
|---|---|
| 1978 | - Vector W2 jest pierwszym samochodem, amerykańskiej firmy Vector. |
| 1989 | - Vector W8 jest najbardziej popularnym samochodem Vectora. Auto posiadało podwójne doładowanie ponad 600KM i mogło przyspieszać od 0-100km/h w równe 4 sekundy, a prędkość maksymalna wg. Vectora miała wynosić ok. 350km/h. |
| 1993 | - Vector WX-3 Avtech jest jednym z najszybszych i najmocniejszych samochodów Vectora. Samochód posiadał podwójne doładowanie 7 litrowy silnik Chevroleta, i moc ok. 1000KM i mógł przyspieszać od 0-100km/h w trochę ponad 3 sekundy, a prędkość maksymalna wg. Vectora miała wynosić 416km/h. W każdym razie nigdy nie potwierdzono jej oficjalnie. |
| 1995 | - Vector M12 jako nieliczny z palety modeli Vectora, który korzysta z silnika Lamborghini. Samochód posiadał silnik V12 o pojemności 5.7 lita i mocy 492KM a więc oryginalny blok Lamborghini Diablo. Samochód mógł rozwinąć prędkość maksymalną około 300km/h. |
| 2006 | - Vector WX-10 na wystawie Concorso Italiano zaprezentowano model WX-10. Samochód to połącznie poprzednigo modelu WX-3 z Toyotą Suprą i z Chevroletem Corvette. Nie podano do publicznej wiadomości jaki silnik ma pracować w najnowszym wozie koncepcyjnym. Wiadomo tylko, że ma być to V8. |
[edytuj] W2 (1979)
Sześć lat po pokazaniu światu pierwszego Vectora pokazano drugi model, nazwany W2. Auto powstało na bazie oryginalnego prototypu z 1972 roku i podobnie jak pierwowzór nie posiadało silnika. W roku 1979 udało się stworzyć jeżdżący pojazd, napędzany silnikiem V8 prostu z Chevroleta.
Pojazd był reklamowany hasłem "Technologia kosmiczna na ulice" i wzbudził ogromne zainteresowanie nie tylko zwykłych bogatych użytkowników, ale także mediów. Auto było testowane przez magazyn amerykański "Motor Trend" i brytyjski program telewizyjny "Top Gear", bijący w obecnym wcieleniu rekordy popularności głównie za sprawdą dziennikarza Jeremyego Clarksona. W2 testowany był w porównaniu z Ferrari Testarossą i Lamborghini Countacha, które jeśli chodzi o osiągi przerastał o głowę.
Pojazd napędzany był silnikiem V8 Chevroleta o pojemności 5,7 litrów i mocy szacowanej na od 600 do 650 koni mechanicznych (dla porównania - Testarossa....:P:P osiągała wówczas 350 a Countach 455 KM) i momencie obrotowym ponad 820 niutonometrów! Przyspieszenie od 0 do 100 km/h wynosiło 4,5 sekundy a prędkość maksymalna miała sięgać 230 mil na godzinę, czyli ponad 370 km/h. To ostatnie jednak nie zostało nigdy osiągnięte. Największa zarejestrowana prędkość to 200 mph, czyli prawie 322 km/h (w teście porównawczym z Testarossą i Countachem określoną ją na ok. 309 km/h). Wszelkie testy W2 pochłonęły ponad 100 tysięcy mil, co było największym wynikiem wśród wszystkich dotychczas stworzonych prototypów! Auto miało być produkowane od 1981 roku i kosztować 125 tysięcy dolarów, niestety nie doszło to do skutku.
W2 powstał tylko w dwóch egzemplarzach - jednym bez i drugim z silnikiem. Na przestrzeni lat (aż do 1987 roku) auto pojawiło się w wielu reklamach, także telewizyjnych. Co ciekawe praktycznie w każdej auto występowało w innym kolorze, mimo iż był to jeden i ten sam samochód. W2 pojawił się też w produkcjach filmowych Windsong Productions ("The Vehicle Design Force") oraz TVA productions a także na plakacie filmu "Killing cars" produkcji RFN z 1985 roku. Niestety w samym filmie wystąpił Albar Sonic. Pod koniec lat osiemdziesiątych firma stworzyła swoje pierwsze auto produkcyjne. Był to model W8, powstały z W2 i niewiele różniący się od niego wyglądem. Obecnie prototyp W2 spoczywa w rękach jego twórcy, Geralda Wiegerta w kwaterze firmy w Wilmington w Kalifornii.
[edytuj] W8 (1989)
Vector W8, pokazany w 1989 roku był pierwszym produkcyjnym, amerykańskim supersamochodem z prawdziwego zdarzenia, mogącym stanąć na równi z ówczesnymi modelami Ferrari, Jaguara, Lamborghini czy Bugatti a nawet wyżej. Pojazd zaprojektował Gerald Wiegert i David Kostka i tradycyjnie powstał on na bazie poprzedniego prototypu - modelu W2 z 1979 roku - i stylistycznie niewiele się od niego różnił. Firma wcześniej zyskała finansowe podłoże dzięki dotacjom społecznym a także wygranym sprawom sądowym o naruszenie marki, wytoczonym między innymi Goodyer'owi i producentowi papierosów Vantage, co pozwoliło po prawie dwudziestu latach istnienia wdrożyć pierwszy samochód do produkcji.
W tworzeniu W8 zastosowano najnowsze i najnowocześniejsze techniki produkcji, karoseria powstała z lekkich i wytrzymałych włókien węglowych, wykorzystano technologie stosowane w samochodach wyścigowych a także... 5 tysięcy nitów używanych w lotnictwie. Auto wyposażono w podwójnie doładowany silnik V8 o pojemności sześciu litrów i mocy 625 koni mechanicznych. Jednostka ta osiągała kosmiczny moment obrotowy 854 niutomotetrów, kładąc konkurecję na łopatki. Ważące półtorej tony auto przyspieszało do 100 km/h w 4,2 sekundy i według danych producenta miało osiągać prędkość 220 mil na godzinę, czyli 354 km/h. Dane te jednak szybko uległy zmianie ze względu na problemy właścicieli z uzyskaniem odpowiedniego ubezpieczenia. W reakcji na to firma zmieniła dane we wszelkim broszurach, podając iż samochód przekracza jedynie 200 mph (322 km/h). Reporterzy pisma "Top Wheels" wybrali się nieoficjalnie W8 na osławione, wyschnięte jezioro Bonneville, rozpędzając się tam do robiących ogromne wrażenie 242 mph, czyli prawie 390 km/h! Co ciekawe uczyniono to na modelu wyposażonym w potężny tylny spoiler (zapewniający większą przyczepność, ale mniejszą prędkość maksymalną) i silnik z nieco słabszym zestawem podzespołów (obniżających nieco jego moc). A co jeszcze ciekawsze - auto posiadało zaledwie trzystopniową, automatyczną skrzynię biegów. Późniejsze zmiany w nadwoziu W8 pozwoliły wyeliminować potężne, tylne skrzydło i uzyskać lepszą siłę dociskową poprzez przemodelowanie innych części karoserii. Po testach przy wysokich prędkościach zaprzestano też stosowania w W8 zdejmowalnego, szklanego dachu, który wpadał w spore drżenie. Tym samym wszystkie wyprodukowane w latach 1990-1993 modele różniły się nieco w szczegółach.
Wszystko szło całkiem nieźle, niestety w związku z modelem W8 wybuchła afera, na której Vector poważnie ucierpiał i nie odzyskał w zasadzie dobrego imienia do dziś i po której w prasie posypały się bardzo nieprzychylne publikacje poświęcone temu modelowi. Jednym z klientów był Andre Agassi, słynny amerykański tenisista, który wygrał osiem turniejów wielkoszlemowych a także kilkukrotnie prowadził w światowym rankingu ATP. Gdy termin dostarczenia ręcznie robionego auta przedłużał się Agassi zażądał jego natychmiastowego odbioru. Producent uległ temu żądaniu, prosząc jednak, aby do czasu ukończenia auta tenisista go nie odpalał. Agassi ostrzeżenie oczywiście zignorował, dość ostro testował auto na swoim własnym podwórku, co zaowocowało pożarem silika i uszkodzeniem tylnej części samochodu. Agassi grożąc potężnym odszkodowaniem i nagłośnieniem sprawy wymusił pośpieszną naprawę. O wszystkim dowiedział się jednak magazyn "Top Gear", równając Vectora z ziemią...
W8 powstał łącznie w dwudziestu dwóch egzemplarzach, z czego siedemnaście trafiło do publicznej sprzedaży. Wśród pozostałych znalazły się dwa przedprodukcyjne prototypy, zmodernizowany W2 a także dwa auta, które zaowocowały powstaniem kolejnego porototypu). Cena nowego W8 sięgała do 455 tysięcy dolarów. Dziś można znaleźć używane modele w cenie nie przekraczającej 200 tysięcy dolarów jak również sięgającej grubo ponad milion. Czerwony W8 pojawił się na ekranach kin w epizodzie w filmie "Rising Sun" ("Wschodzące słońce") z 1993 roku, w którym w głównych rolach zagrali Sean Connetry i Wesley Snipes.
Po latach model W8 ciągle okrywa raczej zła sława i pozostaje on w cieniu innych supercarów. Egzemplarz oznaczony numerem 007 spoczywa w muzeum Auto und Technik Museum Sinsheim w Niemczech, pozostałe (choć podobno już nie wszystkie) ciągle jeżdżą po ulicach. W 1993 roku dwa prototypy W8 posłużyły jako baza do stworzenia modelu WX3, który we wczesnej fazie nazywał się W8A.
[edytuj] WX-3 Avtech (1993)
W roku 1998 wraz z modelem WX3 ziścił się sen Geralda Wiegerta, twórcy marki - sen o supersportowym amerykańskim aucie, który jest w stanie pokonać włoskie odpowiedniki Ferrari, Lamborghini. Choć ziścił się tylko połowicznie - auto nigdy nie weszło do seryjnej produkcji. WX3 bazował na pokazanym cztery lata wcześniej modelu W8, od którego jednak wiele go różniło (prototyp jeszcze w fazie szkiców nazywał się W8-A).
Coupe WX3-A (Avtech) oraz dwuosobowy roadster WX3-R (Roadster)zadebiutowały na salonie samochodowym w Genewie. Były to jednocześnie jedyne egzemplarze tego samochodu jakie kiedykolwiek powstały. Wiegert planował wdrożenie ich do produkcji, nie doszło to jednak do skutku, podobnie jak wyposażenie auta w potężniejszy silnik. WX3 miał być napędzany siedmiolitrową jednostką V8 o pojemności siedmiu litrów, mocy aż 1000 koni mechanicznych i momencie obrotowym 997 Nm przy 3200 obr/min. Przyspieszenie do 100 km/h miało wynosić zaledwie 3,3 sekundy a prędkość maksymalna miała z łatwością przekraczać 400 km/h, czego niestety nigdy oficjalnie nie potwierdzono. Wszystko miało oczywiście przebiegać przy sprawdzonej w poprzednich modelach, trzystopniowej, automatycznej skrzyni biegów... I to był ewenement przy tego typu autach.
Podobnie jak i w poprzednich modelach Vectora tak i w tym, wnętrze przypominało bardziej kokpit samolotu niż samochodu. Po lewej stronie od kierownicy znajdował się spory wyświetlacz, będacy centrum systemu monitorującego ciśnienia i tempteratury oleju i cieczy oraz masa włączników i kotrolek cyfrowych jak i analogowych. Samochód był wyposażony między innymi w poduszkę powietrzną, gaśnicę a także odporny na mocne uderzenia zbiornik paliwa wzorowoany na technice lotniczej. Tylny spoiler podobnie jak skrzydła samolotu posiadał podnoszone go góry lotki, zapewniające przy większych prędkościach większą siłę docisku.
Prototypy zostały wyposażone w znany z W8, nieco zmodyfikowany silnik V8 Chevroleta. Jego moc szacowano na 700 koni mechanicznych. Jak wynika z wielu informacji W8 nie miał problemów z przekroczeniem z tą jednostką 350 km/h, więc po WX3 można by spodziewać się podobnych wyników a nawet obiecanych 400 km/h. I to już w 1993 roku! Modelowi poświęcono jeden z programów Discovery Channel z serii "Beyond 2000". Stworzenie WX3 pochłonęło aż ponad milion dolarów a sam samochód miał być sprzedawany za co najmniej 750 tysięcy dolarów a więc w granicach Ferrari F50 (roczna produkcja miała wynosić 15-20 sztuk). Niestety jego historia nie skończyła się tak dobrze...
Po powrocie Wiegerta z Genewy firmę przejął indobezyjski koncern MegaTech i wskutek kolejnych wydarzeń prawowity właściciel został zupełnie odsunięty od projektu tego Vectora. Można śmiało powiedzieć iż WX3 był ostatnim, prawdziwym samochodem tej marki. Kolejny model, M12 mimo iż powstał na jego podstawie, korzystał z silnika Lamborghini (MegaTech był właścicielem obydwóch) został stworzony już bez udziału Wiegerta, podobnie jak i SRV8. Oryginalnie coupe WX3 było pomalowane na kolor srebrny, jednak po przejęciu Vectora przez MegaTech pojazd zakupiony przez Megatech przemalowano na kolor morski, niebieskozielony odcień.
[edytuj] M12 (1995)
Model M12 był pierwszym autem pokazanym przez Vectora po wykupieniu firmy przez indonezyjski koncern MegaTech. Powstał on bez udziału Gelarda Wiegerta, twórcy wszystkich poprzednich samochodów marki, choć opierał się o prototyp WX3 z 1993 roku. M12 został pokazany światu w 1995 roku.
M12 zrywał z tradycją firmy i rodowitą amerykańskością marki. Przyczyniło się do tego zakupienie przez MegaTech włoskiego Automobili Lamborghini. W M12 wykorzystano silnik V12 prosto z Lamborgini Diablo (niektóre części M12 były też produkowane przez Lambo). Jako że WX3 zaprojektowany był do montowania jednostki V8 komorę silnikową musiano znacznie powiększyć, aby zmieściła większe V12. Kabina pasażerska poszła przez to znacznie do przodu i wydłużył się tył samochodu. Mimo większej ilości cylindrów silnik ten był słabszy od swego poprzednika, rozwijał moc tylko 490 koni mechanicznych, co nie zapewniało tak oszałamiających osiągów, jakie ponad 600-konne V8 zapewniało modelom W8 i WX3. M12 przyspieszało do 100 km/h, a jego prędkość maksymalna miała przekraczać 190 mph, czyli 306 km/h.
Już w 1995 roku rozpoczęto produkcję auta. Zainteresowanie modelem nie było zbyt duże i wytwarzanie po wypuszczeniu sześciu sztuk wstrzymano w 1996 roku. Po odsprzedaniu Laborghini niemieckiemu Audi, a Vectora zarządowi, produkcję M12 wznowiono. Trwała ona do 1999 roku, kiedy to firma wpadła w problemy finansowe i nie było jej stać na zakup silników od Lamborghihi. Ostatecznie do sprzedaży trafiło czternaście aut w cenie około 184 tysięcy dolarów każde.
M12 powstał łącznie w 18 egzemplarzach - cztery nie wpuszczone w obieg to modele przedprodukcyjne. Jeden z prototypów w 1998 roku dostosowano do wymogów sportów samochodowych przekształcając go w M12 LM. Wystartowano nim w kilku wyścigach, nie odnosząc jednak większych sukcesów. Auto wystąpiło jeszcze między innymi w grze komputerowej Gran Turismo 2.
W roku 1999 ostatnim tchem firmy przed zamknięciem na bazie M12 było stworzonie nowego prototypu, oznaczonego SRV8.
Jeremy Clarkson z magazynu "Top Gear" określił M12 mianem najgorszego samochodu, jaki kiedykolwiek stworzono.
[edytuj] SRV8 (1999)
W czerwcu 1999 roku Vector, odchudzając i modernizując bazę w postaci M12 pokazał prototyp oznaczony SRV8. Był to pewnego rodzaju powrót do korzeni - pod maskę trafił zmodernizowany silnik V8 prosto z Corvetty, rozwijający moc około 420 koni mechanicznych. Posłużono się także podzespołami z Porsche.
Stylistycznie pojazd nawiązywał do swych poprzedników, choć zrezygnowano w nim między innymi z bocznego okna w drzwiach, które było znakiem rozpoznawczym Vectora. Produkcja pierwszego seryjnego egzemplarza miała rozpocząć się w grudniu 1999 roku, a na początku 2000 roku SRV8 miał trafić do sprzedaży, będąc wycenionym na 150 tysięcy dolarów. Niestety kilka tygodni po prezentacji prototypu firmę zamknięto. Samochód ostatecznie powstał tylko w jednym egzemplarzu.
