Ustawa o Nowej Fundlandii

Z Wikipedii

Ustawa o Nowej Fundlandii – An Act to confirm and give effect to Terms of Union agreed between Canada and Newfoundland lub w skrócie Newfoundland Act – ustawa uchwalona przez Parlament Kanady 23 marca 1949 r. i zatwierdzona przez króla Jerzego VI. Ustawa o Nowej Fundlandii uchwalała przystąpienie Nowej Fundlandii od Konfederacji Kanady oraz określała tego warunki. Ustawa weszła w życie 1 lipca 1949 r.

Ustawa zawierała 50 artykułów i załącznik określający granice okręgów wyborczych.

Artykuł 1 i 2 – definiowały przedmiot Unii prowincji Kanady Nowej Fundlandii i Labradoru
Artykuły 3 – postanawiał, iż w nowej prowincji mają obowiązywać wszystkie postanowienia Ustawy o Ameryce Brytyjskiej uchwalonej w 1867.
Artykuły 4 do 6 – Ustalały reprezentacje prowincji w ilości siedmiu miejsc w senacie i sześciu deputowanych w Izbie Gmin. Pierwsze wybory parlamentarne mały być zwołane przez gubernatora porucznika.
Artykuły 7 do 16 – definiowały oraz ustalały zasady działania rządu prowincjonalnego i Zgromadzenia Legislacyjnego Nowej Fundlandii i Labradoru.
Artykuł 17 – ustalał system szkolny w prowincji
Artykuł 18 do 22 zachowywały kontynuowanie praw do patentów, aktualnych zobowiązań finansowych wobec korony, znaków firmowych i specyficznych dla Nowej Fundlandii praw morskich i do połowów.
Artykuł 23 do 29 – ustalały zależności finansowe pomiędzy prowincją a rządem federalnym, długów prowincjonalnych, ewentualnych nadwyżek budżetowych, subsydiów federalnych, federalnych podatków od sprzedaży oraz świadczeń wypłacanych w pierwszych dwunastu latach przynależności do Kanady.
Artykuł 30 – ustalał uposażenie gubernatora porucznika
Artykuł 31 – ustalał usługi, dotychczas leżące w gestii dominium, które odtąd miały stać się domeną rządu federalnego.
Należały do nich:
- linie kolejowe, promowe i morskie
- The Noewfoundland Hotel (jeśli takie miało być życzenie rządu prowincjonalnego)
- poczta i telekomunikacja
- lotnictwo cywilne
- cła i podatki
- obrona
- ochrona wybrzeża
- badania geologiczna
- nawigacja
- ratownictwo morskie
- radio publiczne
Artykuł 32 – zobowiązywał Kanadę do utrzymania wszystkich istniejących połączeń promowych
Artykuł 33 – podawał listę elementów majątku dominium, które stawały się częścią majątku federalnego
Artykuł 34 – podawał listę budynków publicznych, które miały być wspólną własnością prowincji i rządu federalnego
Artykuł 35 – ustalał, że majątek ministerstwa robot publicznych pozostaje w rękach prowincji.
Artykuł 36 – dodatkowe ustalenia dotyczące roli Kanady w robotach publicznych.
Artykuł 37 – ustalał, iż bogactwa mineralne miały być własnością prowincji.
Artykuł 38 – ustalał prawa weteranów wojennych
Artykuł 39 – ustalał prawa i obowiązki pracowników administracji publicznej
Artykuł 40 – ustalał zasady działania opieki społecznej i innych usług socjalnych
Artykuł 41 – ustalał zasady działań ubezpieczenia dla bezrobotnych
Artykuł 42 – ustalał zasady regulujące prawa i obowiązki grup zawodowych związanych z marynarką cywilną
Artykuł 43 – nadawał kanadyjskie obywatelstwa wszystkim obywatela dominium Nowej Fundlandii.
Artykuł 44 – zobowiązywał Kanadę do stworzenia odpowiedniego oddziału sił zbrojnych strzegącego prowincji
Artykuł 45 – zobowiązywał Kanadę do przeprowadzania odpowiednich badań statystycznych na temat gospodarki, zasobów naturalnych, ludności itp.
Artykuł 46 – zezwalał na dalszą produkcję i sprzedaż margaryny (Oleomargarine) w prowincji
Artykuł 47 – ustalał poziom podatków od dochodów indywidualnych
Artykuł 48 – stwierdzał, iż Statut Westminsterski miał odnosić się do nowej prowincji.
Artykuł 49 – ustalał, że wszelkie zobowiązania w stosunku do dominium Nowej Fundlandii osób fizycznych i prawnych pozostają w mocy i zostają rozdzielone na zobowiązania wobec prowincji Nowej Fundlandii i Kanady, zgodnie z podziałem kompetencji.
Artykuł 50 – ustalał zasady i harmonogram wprowadzania w życie niniejszej ustawy.