Urnammu
Z Wikipedii
Urnammu – sumeryjski władca, założyciel III dynastii z Ur. Obecnie jego imię odczytywane jest jako Ur-Namma. Panował w latach 2065-2046 p.n.e.[1] lub 2112 - 2095 p.n.e.[2] Pokonał rywala do panowania nad Sumerem króla Uruk Utuhengala. Przeprowadził również zwycięską kampanię przeciw Lagasz. W swoich rządach nawiązywał do dziedzictwa sumeryjskiego, dlatego okres panowania III dynastii z Ur nazywany jest "renesansem sumeryjskim" oraz czasów dynastii akadyjskiej. Przejawiało się to już w tytulaturze "król Sumeru i Akadu". Jego panowanie zapoczątkowało stuletni, ale ostatni okres świetności kultury sumeryjskiej. Dokonał też pierwszego w dziejach ludzkości spisania praw w jednym kodeksie. Do dziś zachowało się ok. 30 paragrafów. Odróżniał się od kodeksów późniejszych np. semickiego Lipitisztara czy Hammurabiego formą rekompensaty za poniesione straty. Wyznaczał on odszkodowanie w pieniądzu a nie stosował semicko-biblijnej zasady "oko za oko". Za jego rządów zbudowano też wiele świątyń, zwanych zigguratami, w tym Wielki ziggurat w Ur. Urnammu odbudował również świątynię Ekur w Nippur, zniszczoną przez króla Akadu, Naramsina.
Następcą Urnammu był jego syn Szulgi.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Marian Bielicki Zapomniany świat Sumerów, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1966, ss. 146
- ↑ Praca zbiorowa,Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 297, ISBN 978-84-9819-809-6
