Ungolianta

Z Wikipedii

Ungolianta to postać z fikcyjnego legendarium Śródziemia stworzonego przez J. R. R. Tolkiena.

Ungolianta była jedną ze sług Morgotha, w jego twierdzy, Utumno. Wraz z jej upadkiem Ungolianta ukryła się w krainie Avathar pod postacią ogromnej pajęczycy. Mimo iż absorbowała światło i żywiła się nim, budowała coraz to ciaśniejszy mur z pajęczyny, jednocześnie zbierając całe światło, które przedostawało się przez szczeliny i przerabiając je na potworną pajęczą nić. W końcu pajęczyna całkiem przysłoniła jej świat i życiodajne słońce, przez co długo głodowała.

Pewnego razu Ungoliantę odnalazł Melkor i po długich staraniach namówił ją, aby pomogła mu zniszczyć drzewa Valinoru i na zawsze pozbawić Valinor ich światła. Oboje ruszyli osnuci płaszczem ciemności. Po długiej podróży dotarli do Valinoru i Ungolianta zaatakowała drzewa wysysając z nich soki i światło oraz zlizując żywicę, którą zaczęły krwawić. Wciąż nienasycona, wiecznie głodna pajęczyca osuszyła studnię, do której zbierano świetlista wodę z drzew. Pijąc ją, pajęczyca wymiotowała czarnymi oparami i puchła do tego stopnia, że sam Melkor się przeraził. Ukończywszy dzieło zniszczenia Morgoth i Ungolianta wyruszyli do Formenos- skarbca elfów, którego bronił tylko Finwe, zabity przez Morgotha bez litości - było to pierwsze morderstwo na ziemiach Błogosławionego Królestwa. Morgoth zabrał wszystkie kosztowności razem z Silmarillami, największym dziełem Feanora.

Władca Ciemności i Ungolianta musieli wkrótce uciekać przed pogonią Valarów przez cieśninę Helcaraxe aż do fiordu Drengist. Wygłodniała pajęczyca zaczęła się domagać zapłaty za pomoc. Władca Ciemności zaczął z niechęcią oddawać jej zdobyte u elfów klejnoty. Kiedy Ungolianta spuchła i sczerniała, zażądała Silmarilów. Melkor nie chciał jej ich oddać, gdyż tych klejnotów pożądał. Ściskając je w dłoni, uległ bolesnemu poparzeniu, właśnie w wyniku tej żądzy. Rozwścieczona pajęczyca rzuciła się na niego, okryła swoimi oparami i spętała lepką siecią. Morgoth wydał z siebie przerażający i najgłośniejszy krzyk, jaki dotychczas słyszało Śródziemie, który usłyszeli Balrogowie, ukryci głęboko w czeluściach zrujnowanego Angbandu w oczekiwaniu na powrót swego władcy. Demony przerwały nici pajęczycy i przegoniły ją daleko aż pod Ered Gorgorth. Tam osiedliła się na stałe, i splugawiła tamtą okolicę. Spłodziła przy tym liczne potomstwo, które pozostało tam nawet po jej odejściu i dalej przędło czarne sieci. Sama Ungolianta zakończyła swój żywot prawdopodobnie pożerając siebie samą.

Jedną z jej córek jest Szeloba, która stała się ostatnią żyjącą córką bestii i matką wszystkich pająków-gigantów w Śródziemiu; z nią właśnie walczył Sam Gamgee próbując dostać się do Mordoru poprzez przełęcz Cirith Ungol.

To jest tylko zalążek artykułu związanego ze Śródziemiem. Jeśli możesz, rozbuduj go.