Tubokuraryna
Z Wikipedii
| Tubokuraryna | |||
|
|||
 |
|||
| Ogólne informacje | |||
| Wzór sumaryczny | C37H41N2O6 | ||
| Masa molowa | 609,731 g/mol | ||
| Identyfikacja | |||
| Numer CAS | 6989-98-6 | ||
| PubChem | |||
| Właściwości | |||
| Gęstość i stan skupienia | g/cm3 ; ciało stałe | ||
| Klasyfikacja | |||
| ATC | M 03 AA 02 | ||
Tubokuraryna - organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o dość złożonej budowie, o wzorze C37H41N2O6, wyodrębniony z kurary, porażający mięśnie prążkowane. W chirurgii jest stosowany jako lek zwiotczający w postaci chlorku d-tubokuraryny w celu uzyskania zwiotczenia mięśni szkieletowych, działający przez łączenie się konkurencyjnie z receptorami acetylocholiny w zakończeniu nerwowym we włóknie mięśniowym poprzecznie prążkowanym.
Powoduje porażenie mięśni zewnętrznych oka oraz mięśni twarzy, szyi, brzucha, kończyn, mięśni międzyżebrowych i przepony. W większych dawkach hamuje przekaźnictwo w zwojach układu autonomicznego.
W lecznictwie tubokuraryna stosowana jest w postaci chlorku D-tubokuraryny, rozpuszczalnego w wodzie, który podawany jest pozajelitowo.
Jest składnikiem kurary, obecnie otrzymywany jest syntetycznie.
[edytuj] Zobacz też
