Tlenek żelaza(III)
Z Wikipedii
Tlenek żelaza(III) (Fe2O3, nazwa zwyczajowa:tlenek żelaza czerwony) - nieorganiczny związek chemiczny, tlenek żelaza na III stopniu utlenienia.
Związek ten jest głównym składnikiem zwykłej rdzy, najczęściej spotykany spośród tlenków żelaza. Można go otrzymać przez elektrolizę soli kuchennej, używając jako elektrody cienkiego, lecz długiego gwoździa. Należy go przymocować do dodatniego bieguna zasilacza prądu stałego i zanurzyć w możliwie stężonym roztworze soli. Biegunem ujemnym może być kawałek dowolnego odizolowanego przewodu. Co kilka godzin należy potrząsać gwoździem oraz uzupełniać sól aby kontynuować elektrolizę.
Można go również otrzymać przez prażenie wodorotlenku żelaza(III):
2Fe(OH)3 → Fe2O3 + 3H2O↑
[edytuj] Właściwości
- czerwono-brązowe, ciało stałe
- brak zapachu
- skład wagowy 69,94% Fe, 30,06% O
- temperatura topnienia 1569°C (rozkład)
- gęstość 5,2 g/cm³
- ciężar nasypowy ok. 700 kg/m³
- masa cząsteczkowa 159,69 g/mol
- lekkie własności zasadowe
- ma rudą barwę
[edytuj] Wykorzystanie
Jeden z popularnych składników termitu. Występuje w przyrodzie jako najważniejsza ruda żelaza - hematyt. W postaci hydratu jest używany jako barwnik - żółcień żelazowa. Jest szeroko stosowany w hutnictwie, jako surowiec ceramiczny, szklarski oraz do wytwarzania ołówków.
[edytuj] Wpływ na środowisko
Nieszkodliwy dla środowiska naturalnego. Zagrożenie pojawia się przy przypadkowym uwolnieniu do środowiska ilości przemysłowych. Dla człowieka może być drażniący przy spożyciu dużej ilości, kontakcie z oczami lub wdychaniu pyłu, nie powoduje zmian chorobowych. Przy ciągłym wystawieniu na wdychanie pyłu zaleca się ochronę dróg oddechowych, by zapobiec odkładaniu się w płucach. Prowadzi to do choroby zwanej "płucem spawacza", która jednak nie zmniejsza zdolności do pracy zawodowej.
