Teoria pola (psychologia)
Z Wikipedii
Teoria pola (psychologicznego), zwana inaczej psychologią typologiczną została stworzona przez Kurta Lewina (1890-1947) w 1936 roku. Opisuje ona zależności między polem psychicznym jednostki a środowiskiem zewnętrznym, z którym tworzy ona całość.
[edytuj] Założenia teorii:
- Przestrzeń życiowa jednostki podzielona jest na obszary, których organizacja nie ma znaczenia dla jednostki biernej.
Powstają napięcia w związku z potrzebami, następuje nadanie wartości określonym obszarom, po czym obszary stają się polami sił.
Wartość pozytywna – redukuje napięcie; wartość negatywna – redukuje obszar, w którym jednostka znajduje się teraz.
- pola sił dążą do równowagi
- są współzależne, jest to funkcja stanu płynności lub sztywności związków strukturalnych
Sytuacje, w których znajduje się jednostka mogą być poznawczo nieustrukturalizowane:
- Podmiot (P) może dokonać alternatywnych wyborów, każdy jest pozytywny.
+ <-- P --> +
- Podmiot (P) może dokonać wyboru między dwiema negatywnymi rzeczami, jednak posiada pozytywne wyjście (W+).
- --> P <-- -
- Podmiot (P) ma dwa negatywne wybory, a wyjście z sytuacji – pozytywne(W+-), będzie działać krótko.
- --> P <-- -
- Podmiot (P) nie ma pozytywnego wyjścia (W-) z sytuacji.
- --> P <-- -
- Podmiot jest skonfrontowany z jednym obszarem pola posiadającym cechy dodatnie.
+- <--> P
- Podmiot znajduje się w pozytywnej sytuacji, jednak druga sytuacja, wpływa na niego negatywnie.
+ P <-- -
- Podmiot dąży do obszaru, który ma dla niego pozytywną wartość, otoczony jest jednak obszarem naładowanym ujemnie.
+(-!)<--> P
Większość potrzeb może się znajdować w stanie deprywacji, zaspokojenia (nasycenie) i przesycenia.
W tym ostatnim przypadku obserwuje się:
- deprywacja zaspokojenie, przesycenie
- dezintegracja aktywności
- pogorszenie wyniku i błędy
- urozmaicenie aktywności, improwizacje
- aktywność uboczna
- emocje negatywne
- znużenie, które znika zaraz po zmianie aktywności
