Swobodna energia powierzchniowa
Z Wikipedii
Swobodna energia powierzchniowa (SFE z ang. Surface Free Energy) jest równa liczbowo pracy, jaka potrzebna jest do utworzenia nowej jednostki powierzchni podczas rozdziału dwóch znajdujących się w równowadze faz w odwracalanym procesie izotermicznym. Jednostką swobodnej energii powierzchniowej jest mJ/m2.
Wartość swobodnej energii powierzchniowej otrzymywana jest na podstawie wyznaczonych poprzez różne ciecze pomiarowe, kątów zwilżania.
Metody wyznaczania swobodnej energii powierzchniowej:
- Metoda Fowkesa (zwana metodą Owensa - Wendta)
- Metoda Wu
- Metoda van Ossa-Gooda
Do wyznaczenia swobodnej energii powierzchniowej dla metod w punktach 1. i 2. wystarczy wyznaczyć kąty zwilżania dla dwóch cieczy pomiarowych (przy czym swobodna energia powierzchniowa jest sumą dwóch składowych: D -dyspersyjnej i P - polarnej), natomiast dla metody 3. należy wyznaczyć kąty zwilżania dla trzech cieczy pomiarowych (swobodna energia powierzchniowa jest sumą dwóch składowych: LW - związanej z oddziaływaniami dalekiego zasięgu: dyspersyjne, polarne i indukcyjne oraz AB - oddziaływania kwasowo-zasadowe).
[edytuj] Zobacz też
- napięcie powierzchniowe
- zwilżanie
