Shek Kip Mei
Z Wikipedii
Shek Kip Mei (po chińsku - 石硤尾邨) - pierwsze osiedle mieszkań socjalnych w Hongkongu, w regionie Nowy Koulun.
Pierwszymi mieszkańcami osiedla byli chińscy imigranci - pogorzelcy ze slumsów, zbudowanych na nadmorskich wzgórzach Hongkongu, które spłonęły 25 grudnia 1953r. Zaraz po pożarze władze Hong Kongu podjęły decyzję o budowie osiedla.
Początkowo powstało 29 bloków - osiem z nich dzięki finansowej pomocy ONZ. Zgodnie z pierwszymi planami, na osobę dorosłą miało przypadać 24m2 mieszkania, a na dziecko poniżej 12 roku życia – 12m2. W rzeczywistości jednak osiedle charakteryzowały spartańskie warunki – w mieszkaniach, które miały od 24 do 28m2 mieszkały po dwie lub trzy rodziny, czasem na jednym łóżku spało 9 osób. Domy miały po siedem lub osiem pięter, nie miały windy, na każdym piętrze znajdowała się wspólna (i jedyna na piętrze) ubikacja, łazienka i kuchnia. W mieszkaniach nie było szyb, a jedynie okiennice. Czynsz za mieszkanie wynosił dwa dolary.
Z powodu olbrzymiego napływu ludzi, osiedle było ciągle rozbudowywane. W ciągu roku wybudowano 240 domów z 90 tysiącami mieszkań.
W 1973 rozpoczęto przebudowę osiedla. Rozebrano 11 bloków, rozpoczęto modernizację kolejnych osiemnastu. W latach 1978 – 1984 zostały one na nowo zasiedlone. W 2006 rozebrano wszystkie bloki, które nie były modernizowane od lat pięćdziesiątych. Na ich miejscu zbudowano nowe osiedle, na którym znajdują się zarówno bloki socjalne (z mieszkaniami od 11,5m2 do 55,7m2), jak i prywatne domy oraz pasaże handlowe i kościoły. Oficjalnie na terenie osiedla, w blokach socjalnych, mieszka 13000 osób.[1]
