Scoia'tael

Z Wikipedii

Scoia'tael (Wiewiórki) - czyli komanda starszych ras występujące w Sadze o Wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego Byli to młodzi elfowie oraz krasnoludowie, (spotykano także niziołki), którzy walczyli jako najemnicy Nilfgaardu o swoją wolność (w późniejszym okresie krasnoludowie przestali działać w Scoia'tael ponieważ przywódca krasnoludów młodym pobratymcom zakazał udziału w walkach, z racji, że nie było komu pracować w kopalniach, hutach itp). Zabijały one wszystkich osobników jakich spotkali na swojej drodze nawet jeśli były to elfy lub krasnoludy. Dla komanda byli to zdrajcy rasy i musieli zostać zabici tak samo jak ludzie. Najczęściej polowali oni w lasach lub na używanych przez handlarzy traktach. Królestwa Północy podczas wojny nilfgaardzkiej tępiły Scoia'tael na wielką skalę wieszając zabitych przy drogach by pokazać swoją siłę. Jednak młodzi i pełni rozgoryczenia Scoia'tael wciąż atakowali swoich wrogów. Gdy Nilfgaard zaatakował królestwa na północ od Jarugi licznie pomagali im właśnie Scoia'tael. To oni pomagali w zaatakowaniu Thanedd ukryci w podziemiach wyspy. Scoia'tael dzielnie walczyli o swoją wolność, gdy Nilfgaard pokonał północ stworzył on elfom państewko Dol Blathanna, by tam mogły żyć.

Geralt też miał spotkanie z Scoia'tael. Było to gdy wraz z Ciri i Triss Merigold próbowali dostać się do Świątyni Melitele. Przyłączyli się do kompanii Yarpena Zigrina, który miał "ważną" przesyłkę dla króla. Podczas jednego postoju zaatakowało ich komando. Zginęło kilku przyjaciół Yarpena, a Geralt chociaż przeciwny walce ze starszymi rasami musiał stanąć w obronie Ciri i walczył z napastnikami.

Jednym z legendarnych przywódców Scoa'tael był Isengrim Faoiltiarna. Utracił swą elfią piękność poprzez bliznę na twarzy. Po skończeniu wojny został skazany na stracenie przez cesarza Nilfgaardu.