Savakabuddha
Z Wikipedii
Sāvakabuddha (pali. Sāvaka - "ten który słucha" + buddha - "oświecony, przebudzony"; skt. śrāvakabuddha; tyb. nyan thos) w buddyzmie oznacza istotę, która osiągnęła oświecenie słuchając Dharmy głoszonej przez Sammāsambuddhę ("Samo w pełni Oświeconego"). Samemu nie tworzy nowej nauki a jedynie przekazuje zasłyszaną.
Termin ten, stosowany w złożeniu ariyasāvaka (pali. Szlachetni Uczniowie), określa osobistych uczniów Buddy.
Sāvakabuddha jest jednym z trzech rodzajów buddów:
- Sammāsambuddha ("Samo w Pełni Oświecony") - Sāvakabuddha ("Oswiecony Ten Który Słucha) - Paccekābuddha - (Milczący Oświecony)
Jego Oświecenie nie jest w żaden sposób inne niż oświecenie Sammāsambuddhy czy Paccekābuddhy - jest jedynie osiągnięte w inny sposób.
W buddyzmie Mahayana Sāvakabuddha jest synonimem Arahata (Arhata).
Zobacz też
