Ruchy na rzecz legalizacji pedofilii
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Ruchy na rzecz legalizacji pedofilii - organizacje kwestionujące zasadność inkryminacji pedofilii, dążące do zmian w prawie i społecznym postrzeganiu pedofilów. Cele ruchów obejmują akceptację społeczną miłości i pociągu seksualnego dorosłych do dzieci oraz aktywności seksualnej między nimi, a także obniżenie wieku uprawniającego do współżycia seksualnego.
Na ruch składa się m.in. grupa osób uznających się za pedofilów, czasami stowarzyszeni w organizacjach takich jak North American Man/Boy Love Association (obecnie niedziałająca) czy holenderska grupa Vereniging MARTIJN.
Obecnie środowisko naukowe uznaje pedofilię za parafilię seksualną - znajduje się ona w obu najważniejszych klasyfikacjach problemów zdrowotnych: ICD-10 i DSM-IV. Jednocześnie nie prowadzi się żadnych dyskusji nad zmianą statusu pedofilii.
Spis treści |
Historia
Psycholog i seksuolog Dr. Frits Bernard, działający w późnych latach 50. ogłosił że on i inni utworzyli Enclave kring w Hadze w Holandii. Opierali się na informacjach sprzed 1940 r. o członkach wciąż istniejącej holenderskiej gałęzi niemieckiego Magnus Hirschfeld seksuologicznego Wissenschaftlich-Humanitäres Komitee (WHK) (Komitetu Naukowo-Humanistycznego) utworzonego przez byłego członka WHK Arent von Santhorst. Bernard, dzięki swoim powiązaniom z holenderskim WHK, na bazie kontaktów zdobytych w 1940 ku temu samemu celowi z prezydentem holenderskiego WHK, donzel Dr. J. A. Schorer i seksuologiem Dr. Benno Premsela. Bernard najwidoczniej był świadomy że niemieckie WHK razem z ich międzynarodową organizacją Institut für Sexualwissenschaft ("Instytut dla Seksuologii"), opublikowało artykuły o kontaktach seksualnych między dorosłymi a dziećmi przed 1933. Jednak niemiecka inwazja na Holandię w 1940 uniemożliwiła dalszą współpracę aż do końca Drugiej Wojny Światowej. Jedna z pierwszych niemieckich regulacji w Holandii to publiczna deklaracja egzekwowania sekcji 175 niemieckiego prawa karnego, dotyczącej homoseksualizmu i sekcji 176 dotyczącej aktywności seksualnej pomiędzy dorosłymi a dziećmi w Verordnungsblatt Nr. 81 z 31 lipca 1940. Członkowie WHK von Santhorst i Bob Angelo (znany też jako Niek Engelschman) zniszczyli wszystkie holenderskie dokumenty WHK by uniemożliwić Nazistom śledztwa. Informacja o członkach została odzyskana po wojnie przez von Santhorst by uformować Enclave kring.
Enclave kring zbudowane na podstawie przedwojennego holenderskiego modelu WHK, definiowało się jako "ruch" składający się z "instytucji i organizacji" mających na celu "rozbicie uprzedzeń wobec erotycznych kontaktów i związków pomiędzy dziećmi i dorosłymi i by udostępniać informacje i porady, a także inicjować program bezpośredniego wsparcia". Wydawnictwo o tej samej nazwie i służące tym samym celom zostało założone w 1958. Według Bernarda, Enclave kring rozwinęło się w międzynarodową organizację (pozyskując wsparcie w Europie Zachodniej, Nowym Jorku, Japonii i Hong Kongu) i Bernard osobiście prowadził wykłady w tych miejscach.
Działalność
Członkowie ruchu twierdzą że jego podstawową działalnością są zmiany w prawodawstwie sankcjonujące możliwość uprawiania seksu z osobami w okresie dojrzewania. Próbują także zachęcać osoby uważające się za pedofilów do rozmowy o swoich potrzebach. Radykalne organizacje, takie jak Krumme 13, były oskarżane o zachęcanie pedofilów do łamanie praw określających wiek uprawniający do współżycia seksualnego. Inne organizacje mocno zachęcają do utrzymywania ciągłej czujności na niełamanie prawa i utrzymywanie dobrej pozycji w oczach społeczeństwa.
Kanadyjskiemu pedofilowi Robinowi Sharpe, udało się skutecznie sprzeciwić niektórym aspektom praw przeciwko pornografii dziecięcej w Kanadyjskim Sądzie Najwyższym w 2002, twierdząc, że jego fikcyjna twórczość literacka nie jest nielegalna bo ma wartość artystyczną.
Różne grupy promują "święta" mające na celu szerzenie zrozumienia i akceptacji pedofilii. International Boylove Day ma miejsce w pierwszą sobotę po przesileniu letnim i niektórzy ludzie świętują w pierwszą sobotę po przesileniu zimowym. Alice Day jest świętowane przez pedofilów lubiących dziewczynki 25 kwietnia. Tego dnia, 25 kwietnia 1856 Lewis Carroll poznał Alice Liddell, dziewczynkę dla której napisał Alicję w Krainie Czarów.
Postulaty organizacji
Badanie Mary De Young
W 1989 socjolog Mary de Young zbadała[potrzebne źródło] literaturę publikowaną przez organizacje pedofilskie do użytku publicznego. Odkryła, że organizacje pedofilskie, którymi się zajmowała, używają następujących strategii do promocji społecznej akceptacji pedofilii lub legalizacji stosunków seksualnych z dziećmi:
- Użycie terminologii nienacechowanej wartościami. Według Herdt, antropologa badającego seks między dorosłymi a dziećmi w innych kulturach, zwolennicy pedofilii powinni zamienić "nudne i redukcjonistyczne" terminy jak pedofilia i molestowanie mówiąc o seksie pomiędzy "osobą która nie jest jeszcze dorosła a osobą która już jest". Poza tym powinno się za wszelką cenę unikać słów takich jak "dziecko" albo "dzieciństwo", mające znaczenie w psychologii rozwoju człowieka. Zobacz też Wspieranie "obiektywnych" badań.
- Przedefiniowanie molestowania seksualnego dzieci. Kolejnym tematem wśród chcących uzyskać społeczną akceptację dla pedofilii jest konieczność przedefiniowania lub ograniczenia mówienia o "molestowaniu dzieci", nazywając "dobrowolne spotkanie z dzieckiem przy jego pozytywnej reakcji", "seksem pomiędzy dorosłym a dzieckiem" zamiast "wykorzystywaniem" (Rind et al. 1998). Na przykład, Gerald Jones (1990), badacz z instytutu badań nad kobietą i mężczyzną w społeczeństwie na University of Southern California sugeruje, że "międzypokoleniowa intymność" nie powinna być synonimem wykorzystywania seksualnego nieletnich. Według Jonesa, "podstawowa różnica to partnerstwo i bezpieczeństwo" (str. 278). Jones zasugerował, że "międzypokoleniowy pociąg seksualny to raczej "orientacja" niż patologiczne niedostosowanie" (str. 288).
- Propagowanie założenia, że dzieci mogą świadomie udzielać zgody na aktywność seksualną z dorosłymi.
- Kwestionowanie założenia, że czyni się dziecku krzywdę.
- Wspieranie "obiektywnych" badań.
- Zaprzestanie klasyfikacji pedofilii jako choroby umysłowej.
Inne poglądy propedofilskie
Inne często wygłaszane poglądy, nie wspomniane przez DeYoung:
- Wspieranie zrozumienia różnicy pomiędzy pedofilią a aktywnością seksualną.
- Wspieranie poświadczeń ludzi twierdzących że nie doznali żadnej szkody spowodowanej seksem w dzieciństwie.
- Odwoływanie się do historycznych i etnicznych sytuacji w których kontakt seksualny między dorosłym a dzieckiem nie był zabroniony.
- Odwołanie się do ciągłości pomiędzy pedofilami a innymi aktywistami mniejszości.
- Wskazywanie na zachowania seksualne u młodych zwierząt i podnoszenie argumentów ewolucyjnych.
Uzasadnienia naukowe
Kwestionowanie obrazu pedofila
Członkowie ruchu odwoływali się do kilku badań naukowych które dokumentują procent populacji reagujący na bodźce pedofilskie, w tym dokument takie jak Hall et. al., w których 26.25% męskich ochotników okazywało równe lub większe podniecenie seksualne na dźwiękowy bodziec pedofilski i 33% na zdjęcia pedofilskie[potrzebne źródło].
Aktywiści twierdzą, że istnieje różnica pomiędzy pedofilami i molestującymi dzieci, cytując, na przykład Fagan, Wise, Schmidt and Berlin, którzy napisali "Pedofilia to diagnoza odpowiednia tylko dla części osób które seksualnie wykorzystują dzieci. Wynika to z badań dotyczących pedofilii i wykorzystania seksualnego dzieci prezentujących obecny stan wiedzy. Pomimo dużego zbioru opublikowanych i recenzowanych artykułów na tematy takie jak wykorzystanie seksualne dzieci i przestępców seksualnych, dane i zbiór wiedzy na temat pedofilii są znacznie ograniczone."
Aktywiści kwestionują założenia o korelacji osobowości z pedofilią. Niektórzy cytują Okami i Goldgerg, którzy powiedzieli w 1992, "Naukowe poparcie dla wiary w to, że pedofile są pasywni, zależni, nieasertywni, izolowani i społecznie niezręczni jest słabe. Prawie wszystkie badania są oparte na przestępcach wykorzystujących nieletnich, a nie na pedofilach. Zwykle badania ujawniają, że są podobni do wszystkich innych przestępców." Niektórzy cytują też Langevin, który napisał w 1983, że "Dane nie popierają teorii, że pedofilia jest spowodowana utrwaleniem w niedojrzałym stadium rozwoju osobowości, nieumiejętnością radzenia sobie z kobietami, opóźnieniem umysłowym lub starością." i dodał też, że "Jedno nie-kliniczne badanie sugeruje, że badania próbek klinicznych moga być stronnicze w kierunku znalezienia patologi, która nie jest nieodłączną częścią anomalii seksualnej. Może być wielu dobrze radzących sobie pedofilów w społeczności... Nawet gdy znajdywane są charakterystyczne ślady, mogą one być skutkiem reakcji społeczeństwa a same w sobie źródłem albo korelacją pedofilii."
Rekategoryzacja danych
Niektóre osoby[potrzebne źródło] próbują zanegować badania naukowe stwierdzające, że kontakt seksualny pomiędzy dorosłym i dzieckiem jest głównie szkodliwy, twierdząc, że jest wiele różnych rodzajów kontaktów seksualnych pomiędzy dorosłym i dzieckiem, nierozpoznawanych w badaniach. Twierdzą, że badania pokazujące szkody z tych kontaktów, mogłyby ukazać niektóre ich typy za nieszkodliwe, gdyby tylko uwzględniono podział na cieńsze kategorie takie jak kontakt "dobrowolny" i "niedobrowolny".
