Reaktor Ewa
Z Wikipedii
Reaktor Ewa - pierwszy w Polsce doświadczalny reaktor jądrowy, uruchomiony 14 czerwca 1958 w Instytucie Badań Jądrowych w Otwocku-Świerku pod Warszawą (obecnie Instytut Energii Atomowej); reaktor wyłączony w lutym 1995 z braku uranu, ponownie włączony w kwietniu, po sprowadzeniu pierwiastka z Rosji, aktualnie wygaszony i zdemontowany. Nazwa była akronimem od wyrazów: eksperymentalny, wodny, atomowy.
Była to konstrukcja radziecka, typu WWR-S, o mocy cieplnej pierwotnie równej 2 MW; paliwem był wzbogacony do 10% uran, a moderatorem i chłodziwem zwykła woda pod ciśnieniem atmosferycznym. W 1963 i 1967 reaktor zmodernizowano, m.in. zwiększając wzbogacenie paliwa, dodając reflektor berylowy i układy zwiększające bezpieczeństwo eksploatacji, w wyniku czego jego moc cieplna wzrosła kolejno do 4 MW i 10 MW. Reaktor ten był wykorzystywany do produkcji izotopów promieniotwórczych, rocznie pracując około 3500 godz.
W przyszłości budynek reaktora Ewa może zostać wykorzystany do składowania wykorzystanych prętów paliwowych z reaktora Maria, ze względu na swoją konstrukcję, umożliwiającą ich bezpieczne przechowywanie.
Wizerunek reaktora został umieszczony na odwrotnej stronie banknotu 20 000 zł (PLZ). Na stronie przedniej zamieszczono wizerunek Marii Skłodowskiej.
