Prozerpina

Z Wikipedii

Prozerpina, łac. Proserpina - rzymska bogini kiełkującego zboża, odpowiedniczka greckiej Persefony. Była córką Ceres i jej brata Jowisza oraz żoną Plutona (Hadesa). Jej imię pochodzi od łac. proserpere - "zjawiać się".

Z mitologii greckiej Rzymianie przejęli znany mit o jej uprowadzeniu przez Plutona, brata Jowisza i Ceres. Prozerpina bawiła się z nimfami na Sycylii, zbierając kwiaty, gdy Pluton, ugodzony strzałą Amora, wyskoczył z wulkanu Etna czterema czarnymi końmi. Uprowadził Prozerpinę ze sobą do swojego królestwa podziemi, w celu pojmania jej za żonę. Odtąd stała się królową świata podziemnego.

Jej matka, Ceres, poszukiwała tymczasem Prozerpiny po całej powierzchni Ziemi, lecz jej nie znalazła. W rozpaczy, Ceres spowodowała, że owoce i warzywa nie wzrastały, a tam, gdzie stanęła, powstawała pustynia. Odmówiła także powrotu na Olimp. Zaniepokojony Jowisz wysłał Merkurego do Plutona, aby nakazał mu uwolnić Prozerpinę. Pluton podporządkował się, lecz przed opuszczeniem go, nakłonił Prozerpinę do zjedzenia nasion granatu - symbolu wierności małżeńskiej. Na skutek tego miała ona spędzać 4 miesiące w roku z mężem pod ziemią, a resztę roku z matką na powierzchni ziemi. Związane jest to z następstwem pór roku: kiedy Prozerpina wraca do matki następuje wiosna i Ceres dekoruje ziemię kwiatami, a gdy jesienią wraca do Hadesu, natura traci kolory.

Zobacz też: bóstwa chtoniczne.