Dyskusja:Prawo pożądania

Z Wikipedii

Film nie przedstawia wszystkich istotnych faktów, o których widz dowiaduje się pośrednio ze sprzecznych ze sobą relacji bohaterów. Jest tak bardzo przewrotny w sensie rozbieżności treści z wyrażanymi przez bohaterów opiniami, że te nieprawdziwe opinie są przejmowane przez widzów jako faktyczny przebieg zdarzeń. Dla przykładu, poprawiając tylko niektóre błędy w opisie Isabel Arroyo -

Piękna Isabel bez problemu skłania starego (73 lata) milionera, Pedra, aby przejął inicjatywę i uwiódł ją, a następnie ożenił się. Po śmierci Pedra wychodzi za mąż za swojego byłego kochanka, Andrésa, przymuszona do ślubu przez Andresa grożbą śmierci i swoim niewytłumaczalnym strachem przed miłością do Salwadora. Nie spełnia obowiązków żony i zdradza męża z Salwadorem, który posiada osobowość (duszę) Pedra. Zmuszona szantażem Salwadora, że jeśli nie zabije Andresa, to ją opuści, planuje zabóstwo, jednak nie jest w stanie tego dokonać, aż do momentu, gdy może to zrobić w samoobronie (Salwador również sprawił, że Andres chciał zabić ją). Podpuszczona przez Salvadora wyznaje mieszkańcom rezydencji, że zabiła Andresa z jego namowy, oraz, że przedtem Andres namawiał ją do otrucia Pedra. W finale, Pedro goszczący w ciele Salwadora, wierzy zapewnieniom Isabel, że nie uległa namowom Andresa, aby go otruć.

Film, mimo niedorzecznej treści i komedianckiej realizacji, może w sposób niezamierzony, skłania do refleksji nad relatywizmem ocen w sprawach zbrodni i kary, odpowiedzialności za czyny i zaniechania, słusznością i granicami zemsty, i ... nad władzą, jaką dają pieniądze. Pozostanie w pamięci dzięki momentami wspaniałej kreacji aktorskiej Loreny Rojas (Isabel) oraz rozbieżności ocen, jaką budzi postępowanie dwójki głównych bohaterów.