Poli(tereftalan etylenu)
Z Wikipedii
| Politereftalan etylenu | |||
|
|||
| Ogólne informacje | |||
| Nazwa systematyczna | poli(tereftalan etylenu) | ||
| Inne nazwy | PET, PETE, PETP, PET-P | ||
| Monomery | kwas tereftalowy i glikol etylenowy | ||
| Struktura meru | -[-C(O)-C6H4-C(O)O-(CH2)2-O-]- | ||
| Właściwości | |||
| Temperatura mięknięcia | 260°C (533 K) | ||
| Biodegradowalność | niebiodegradowalny | ||
| Biokompatybilność | wysoka | ||
| Własności mechaniczne | sztywny termoplast | ||
| Inne | |||
 |
|||
| Kod recyklingu | Treść oznaczeń: PET - Poli(tereftalan etylenu) |
||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||
Poli(tereftalan etylenu), (C10H8O4)n (PET) - polimer z grupy poliestrów, otrzymywany na drodze polikondensacji z tereftalanu dimetylowego (DMT) i glikolu etylenowego (GE). Numer CAS: 25038-59-9, gęstość 1,370 g/cm3.
PET jest masowo wykorzystywany jako tworzywo sztuczne, służące do produkcji naczyń, butelek, opakowań, niewielkich kształtek (np. przezroczystych klawiszy) i obudow urządzeń elektronicznych. Przędzie się także z niego włókna, z których m.in. produkuje się tkaninę polartec (polar). Kopolimerem tereftalanu jest też dacron i tergal - włókna stosowane do produkcji tkanin o własnościach mechanicznych zbliżonych do płótna.
Podczas spalania produktów wytworzonych z PET wytwarzają się duże ilości silnie toksycznych dioksyn[1]. Często nieświadomi turyści, w trosce o środowisko, spalają w ogniskach materiały z tego tworzywa, przede wszystkim butelki. Z punktu widzenia ekologicznego znacznie bardziej rozsądne jest pozostawienie niespalonego PET, który sam w sobie jest praktycznie niedegradowalny, a więc praktycznie obojętny dla środowiska.
Jako katalizator przy produkcji polimeru PET jest stosowany tlenek antymonu(III).
Przypisy
- ↑ Głównie z substancji dodawanych do tworzywa.
