Pokost

Z Wikipedii

Pokost lniany – produkt otrzymywany przez zagęszczenie oleju lnianego, z dodatkiem substancji przyspieszających wysychanie (tzw. sykatyw), stosowany jako środek do impregnacji drewna, tynków i innych materiałów porowatych. Czysty pokost bywa rozcieńczany, głównie terpentyną balsamiczną w celu ułatwienia penetracji w głąb twardego drewna. Zabezpiecza przed wilgocią oraz czynnikami atmosferycznymi. Produkt pochodzenia naturalnego, ekologiczny.

Pokost to również potoczna, choć niezbyt prawidłowa nazwa bezbarwnych materiałów lakierniczych na bazie olejów, żywic naturalnych, syntetycznych, a także ich mieszanin.

Pierwotnie określenie "pokost" w języku polskim oznaczało każdy lakier bądź impregnat o własnościach wodochronnych, jednak już od XIX w nazywano tak wyłącznie czysty olej lniany zagęszczony przez długie gotowanie z dodatkiem soli ołowiu; używany był jako uniwersalny impregnat w szkutnictwie, stolarstwie i ciesielstwie, a także jako podkład pod olejne lakiery. Bywał fałszowany przez dodatek kalafonii, asfaltu i olejów mineralnych. Od połowy XIX w. na bazie pokostu zaczęto produkować specjalizowane impregnaty i lakiery, przez dodatek środków grzybobójczych, wolnoschnących olejów i tłuszczy zwierzęcych ( np. wielorybiego), kopali, a w XX w. -żywic alkidowych i rozcieńczalników mineralnych lub syntetycznych.

Obecnie czysty, naturalny pokost bywa używany głównie do "ekologicznej" konserwacji podłóg (tzw. "olejowanie") i mebli, a także przy renowacji zabytków, i wytwarzaniu replik starych mebli czy łodzi. Jego szczególną cechą jest zła współpraca z nowoczesnymi materiałami takimi jak epoksydy czy poliuretany, co wymusza konsekwentne stosowanie tradycyjnych technologii i materiałów w całym procesie produkcyjnym.