Podwójny rozpad beta

Z Wikipedii

Procesy jądrowe
Procesy rozpadu jądrowego Rozpad alfa Rozpad beta Rozpad beta minus Rozpad beta plus Wychwyt elektronu Emisja gamma Emisja neutronu Emisja protonu Rozszczepienie jądra atomowego Procesy syntezy jądrowej Wychwyt neutronu Proces r Proces s Wychwyt protonu Proces p

W 1935 roku Maria Goeppert-Mayer przewidziała istnienie procesu podwójnego rozpadu beta. Proces ten można opisać następująco: w jądrze atomu jednocześnie zachodzą dwie przemiany beta minus, czyli emitowane są dwa wirtualne bozony W ⁻ , z których powstaną dwa elektrony i dwa antyneutrina elektronowe. Zachodzi on jedynie w określonym typie jąder, mianowicie w przypadku jąder parzysto-parzystych, czyli posiadających parzystą liczbę obu nukleonów: protonów i neutronów. Podwójny rozpad beta może być obserwowany w kilku izotopach, dla których wszystkie inne kanały rozpadu są zabronione z powodów energetycznych, lub przynajmniej silnie stłumione. Obliczenia przewidują jednak, że proces ten jest bardzo rzadki, ze średnim czasem życia około 10¹⁸ - 10²⁸ lat, w zależności od izotopu. Należy pamiętać jednak, że jest to czas życia tylko ze względu na ten rozpad, jądro takie może się rozpaść dużo szybciej w inny sposób, np. przez przemianę α (jak np. długożyciowy ²³⁸U).

Zobacz też:

• rozpad beta
• podwójny bezneutrinowy rozpad beta.