Plastelina
Z Wikipedii
Plastelina - masa plastyczna wykonana z wazeliny zmieszanej z węglanem wapnia (kredą) i kwasami tłuszczowymi (głównie stearynowym) służąca do modelowania przestrzennego.
Plastelina jest masą, która staje się bardzo plastyczna w temperaturze zbliżonej do temperatury ciała człowieka, natomiast w temperaturze pokojowej traci plastyczność, jednak nie twardnieje na zawsze. Jej zaletą jest możliwość wielokrotnego użycia, nie wysychanie na powietrzu, nietoksyczność i odporność na zabrudzenie. Wymaga ona jednak lekkiego ogrzania w dłoniach przed użyciem poprzez jej rozcieranie lub umieszczenie w garnku z ciepłą wodą.
Analogicznymi materiałami, które w Polsce też bywają nazywane plasteliną są masy oparte na mące, wodzie i soli, takie jak np: ciastolina. Masy takie również są nietoksyczne, są one jednak mniej odporne zabrudzenie i bezpowrotnie wysychają na powietrzu. Ich zaletą jest natomiast możliwość barwienia ich na żywsze niż plastelina kolory, oraz brak konieczności rozgrzewania ich przed użyciem, gdyż są one plastyczne w temperaturze pokojowej.
Oryginalna plastelina (o nazwie plasticine) została wynaleziona przez angielskiego nauczyciela rzeźby, Williama Harbutta w 1897 r., który poszukiwał materiału o własnościach zbliżonych do gliny lecz możliwego do wielokrotnego użycia.
Plastelina jest wykorzystywana jako rodzaj zabawki edukacyjnej dla dzieci, bądź w pracowniach plastycznych. Powszechność plasteliny oraz jej uniwersalność powoduje, że bardzo często znajduje się dla niej zastosowania praktyczne w drobnych pracach montażowych bądź uszczelniających w gospodarstwach domowych.
Odmianą plasteliny, która traci właściwości plastyczne pod wpływem wysokiej temperatury (po włożeniu do wrzątku lub do piekarnika) jest modelina.