Pień ramienno-głowowy
Z Wikipedii
Pień ramienno-głowowy (łac. truncus brachiocephalicus) - największe naczynie odchodzące z górnego obwodu łuku aorty. Długość cechuje się silną zmiennością osobniczą (od 10 do 55 mm, średnio 30 - 45 mm), zaś grubość waha się w granicach 12 - 15 mm. Jest to pierwsza gałąź łuku, więc odchodzi przy jego początku na wysokości górnego brzegu przyczepu mostkowego II żebra. Kończy się zazwyczaj na wysokości prawego stawu mostkowo-obojczykowego. Do przodu od pnia leży: mostek, żyła ramienno-głowowa lewa, grasica lub jej ciało tłuszczowe oraz początkowe przyczepy mięśnia mostkowo-gnykowego i mięśnia mostkowo-tarczowego, czasem biegną po nim gałęzie sercowe nerwu błędnego. Do tyłu znajduje się tchawica, po lewej tętnica szyjna wspólna lewa, zaś po prawej żyła ramienno-głowowa prawa, żyła główna górna i opłucna.
[edytuj] Gałęzie
- wstępująca ku górze tętnica szyjna wspólna prawa
- przebiegająca poprzecznie tętnica podobojczykowa prawa
Zazwyczaj od pnia ramienno-głowowego nie odchodzą gałęzie boczne, lecz w wyjątkowych wypadkach może oddawać któreś z poniższych naczyń:
- tętnica kręgowa prawa
- tętnica piersiowa wewnętrzna
- tętnica tarczowa najniższa.
[edytuj] Bibliografia
- Anatomia Człowieka. Tom III, Wyd. VIII. Adam Bochenek, Michał Reicher. Strony:172-173 ISBN 83-200-2889-2