Oblężenie Cuzco

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Oblężenie Cuzco miało miejsce w 1536 roku. Manco Inka obległ wówczas stolicę okupowaną przez Hiszpanów. Była to jedna z nielicznych bitew, którą Hiszpanie po kolosalnych stratach wygrali jedynie dzięki zbiegowi okoliczności.

Siły hiszpańskie wynosiły zaledwie 200-300 żołnierzy oraz ok. 2000 murzyńskich służących. Wojska Manco Inki szacuje się na 100 000 żołnierzy. Przypuszcza się, że to właśnie liczebność zgubiła Inków.

W 1536 roku Hiszpanie trzykrotnie uwięzili Manco Inkę dla okupu. Następnie władcy udało się zbiec i zorganizować armię. Podczas oblężenia armia inkaska wyparła konkwistadorów z niektórych fragmentów miasta. Jeden ze zdobywców tak mniej więcej opisuje wypad po zdobytą przez Manco Inkę redutę: "Z wielkimi stratami dotarliśmy na samą górę wieży. (...) A na szczycie stał bogato odziany wojownik, pewnie dowódca, uzbrojony w wielką maczugę, którą wielkie mnóstwo żołnierzy zabijał. Inni rzucali w nas kamieniami i razili strzałami. A kiedy zdobyliśmy wieżę, ów wojownik rzucił się w przepaść". Pod ciosem jednego z tych kamieni poległ Juan Pizarro. Wreszcie jednak po dziesięciu miesiącach walki, w czasie której Indianie spalili Cuzco, armii inkaskiej w oczy zajrzał głód. Zbliżały się żniwa, a na polach nie miał kto pracować. Manco Inka rozpuścił część armii. Hiszpanie wykorzystali to i wycofali się z miasta, zostawiając w nim dużą część poległych, w tym ponad 1000 Murzynów. Władca inkaski musiał uciekać w góry.