Mury obronne w Bieczu
Z Wikipedii
Ten artykuł jest częścią cyklu artykułów o Bieczu | |
Historia | |
Herb miasta • Hejnał miasta |
|
Zabytki | |
Kościół i klasztor oo. Franciszkanów Szpital św. Ducha • Dom zbója Becza Dom Barianów Rokickich • Kromerówka Mury obronne • Fundamenty zamku Kapliczki bieckie • Dworek Nędzówka Gród starościński • Dawna Synagoga |
|
Demografia | |
Transport i drogownictwo | |
Ulice i place Biecza |
|
Biecz na Wikipedii | |
Biecz na Wikimedia Commons | |
Biecz na Wikinews | |
Strona internetowa miasta |
Mury obronne w Bieczu sięgają początku XIV w. Początkowo miały długość ok. 1200 metrów. W ciągu dziejów system obronny miasta zmieniał się w zależności od technik wojennych. Do dzisiaj zachowały się tylko fragmenty - w okolicach kościoła parafialnego oraz resztki murów z częścią przyziemną kwadratowej baszty koło szpitala św. Ducha.
Niedaleko kościoła znajdują się odkryte w 1964 roku fundamenty jednego z trzech znanych w Polsce barbakanu.
W całości zachowały się jedynie trzy baszty z siedemnastu:
- baszta kowalska zwana też plebańską, w której mieści się ekspozycja muzealna,
- dzwonnica także pełniąca funkcję baszty, zwana Basztą Rzeźnicką,
- baszta radziecka (nazwa pochodzi od rajców bieckich) w której także znajduje się ekspozycja muzealna.