Model wzrostu Solowa
Z Wikipedii
Model wzrostu Solowa (także model Solowa-Swana) – to prosty makroekonomiczny egzogeniczny model wzrostu, posługujący się funkcją produkcji uzależniającą wielkość produkcji od ilości zużywanych czynników produkcji (pracy, kapitału i stanu technologii). Wykorzystywaną funkcją może być np. funkcja Cobba-Douglasa lub funkcja produkcji CES.
Według modelu Roberta Solowa i Trevora Swana coraz większa ilość kapitału, jaka przypada na pojedynczego pracownika, wywołuje coraz mniejszy przyrost przypadającej na niego porcji produkcji.
Funkcję tą możemy opisać następująco:
y = A * f(k), gdzie
- y-wielkość produkcji na zatrudnionego pracownika
- A-stała wartość, która oznacza wzrost produkcyjności pracy jaki został spowodowany zmianami technologii
- k-kapitał rzeczowy przypadający na pojedynczego zatrudnionego
Solow w swoim modelu opisuje pewną prawidłowość w gospodarce, która mówi, że wzrostowi gospodarczemu towarzyszą w pewnym momencie malejące przychody. Wynika to z tego , że gdy zwiększamy ilość kapitału przypadającego na pojedynczego pracownika, zmniejsza się przyrost wielkości produkcji na niego przypadający. Stąd charakterystyczny jest gasnący wykres zależności między y, a k.
Prawidłowość ta odzwierciedla realizację prawa malejących przychodów.
[edytuj] Zobacz też
- złota reguła
- model Ramseya