Mitomania
Z Wikipedii
 |
Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Pseudologia. (dyskusja) |
Mitomania (łac. mitomania) lub też kłamstwo patologiczne - termin ten został wprowadzony w 1905 roku przez Drupiego na określenie wrodzonych tendencji do posługiwania się kłamstwem, przybierającym nieraz postać fantastycznych opowieści.
U dzieci mitomania bywa najczęściej zjawiskiem przejściowym i łączy się z chęcią przeżywania przygód baśniowych. Niekiedy jednak u dzieci starszych i u dorosłych spotyka się tendencję do stałego rozmijania się z rzeczywistością. Tendencja do posługiwania się kłamstwem patologicznym bywa czasem skutkiem przebytych chorób organicznych mózgu (np. zapaleń), albo też bywa zależna od wrodzonych właściwości psychopatycznych. U niektórych osób o usposobieniu histerycznym mitomania może być środkiem zwrócenia na siebie uwagi otoczenia i dodania sobie znaczenia. Motywem kłamstwa patologicznego może być próżność, niekiedy zaś chęć wyrządzenia komuś krzywdy (np. przez anonimowe oskarżenie). Mitomania może również pojawiać się jako zjawisko przejściowe np. u przestępcy, którego oskarża się o jakieś wielkie i znaczne zbrodnie, podczas gdy popełnił tylko małe przestępstwo. Mitomanami często są osoby zakompleksione o niskiej samoocenie, dzięki opowiadaniu rzeczy niestworzonych chcą być w centrum zainteresowania. Na początku udaję się im to (powoduje to uzależnienie psychiczne od opowiadanie rzeczy nieprawdziwych). Szybko jednak są rozpoznawani przez otoczenie, przez to mają skłonność do częstych zmian środowiska np. pracy. Przeważnie są bardzo wrażliwi na uwagi typu: opowiadasz, niemożliwe kłamiesz, itp. Zaburzenia te jest trudno zdiagnozować podczas wywiadu z pacjentem, ponieważ są to osoby inteligentne i wiedzą że kiedy rozmawiają z psychiatrą muszą się "pilnować".
