Wikipedysta:Mirosław Milewski/Kordybanictwo gdańskie
Z Wikipedii
[edytuj] Kordybanictwo gdańskie
Otóż zjawiające się w przekazach źródłowych w końcu XVI wieku nazwiska kordybaników świadczą, że umiejętność wyrabiania kordybanów była w tym czasie znana w Gdańsku. Liczba tych rzemieślników, początkowo niewielka, wzrastała, tak że w latach 1596 i 1597 dochodziła według niekompletnych danych źródłowych - do siedmiu osób , liczba ta nie obrazuje oczywiście stanu faktycznego rzemieślników trudniących się wyrobem kordybanów. Prawdopodobnie było ich znacznie więcej. Warsztaty mieli w Zaroślaku, dawnej wsi u południowo-wschodniego podnóża Biskupiej Górki. Stąd zaopatrywali rynek gdański w swe wyroby). Kordybanicy gdańscy nie ograniczali się jednak w owym czasie jedynie do własnego miasta. Z początkiem XVII wieku 1602 r. można ich było spotkać w Poznaniu, wystawiających na sprzedaż swój towar. Potwierdzałoby to znane skądinąd zjawisko, że działalność rzemieślników wyprzedzała częstokroć o lal kilkadziesiąt datę powstania cechu. W Gdańsku cech kordybaników powstał bowiem 16 lutego 1615 roku', a więc w kilkanaście lat później ad chwili zjawienia się kordybanów gdańskich na rynku. Mimo dowodów, że w końcu XVI i w początkach XVII wieku kordybany miejscowej produkcji znane były w Gdańsku, to jednak czas nie okazał się łaskawy dla kordybanów z tego okresu. Nie dochowały się bowiem do naszych dni okazy, które by świadczyły o poziomie tych wczesnych wyrobów rękodzielniczych. W pewnej tylko mierze rzuca światło na kordybany z tego czasu list jednego z kordybaników z roku 1577, skierowany do Rady Miejskiej w Gdańsku z prośbą o zwrot zatrzymanych kilkunastu skór kordybanowych, wykonanych w guście hiszpańskim.wzmianka ta świadczyła by, że wzorniki, jakimi się posługiwali kordybanicy hiszpańscy nic obce były także w Gdańsku. Czy czerpano także motywy z innych znanych na zachodzie wzorników, trudno jest - wobec braku materiału zabytkowego z tego czasu - coś 'pewnego powiedzieć. Kompletny brak kordybanów z końca XVI i początków XVII wieku powetowany został pokaźną liczbą tych zabytków pochodzących z końca XVII i początków XVIII wieku, zachowanych zarówno w Gdańsku, głównie w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, jak i w kościołach okolicznych miasteczek i wsi. Gdańscy wytwórcy korzystani z wzorcowników francuskich jak i holenderskich a jakość wyrobów miejscowych nie odbiegała od importowanych i dlatego nabywcy prawdopodobnie nie rozróżniali wytwórców wszstkie traktując jako gdańskie czyli o najwyższej gwarantoawejj jakości. Cech został zlikwidowany w 1809 roku przenosząc pozostałuch 4 mistrzów do cechu garbarzy.
