Metoda Brunkow
Z Wikipedii
Metoda Brunkow - metoda fizjoterapii stosowana w zespołach stereoataktycznych (np. choroba Parkinsona), w innych stanach zaburzenia ruchu pochodzenia mózgowego, w zespołach kręgopochodnych oraz w leczeniu skolioz.
Metoda została opracowana w 1981 r. w klinice uniwersyteckiej Friedrichsheim w Niemczech. Zawiera 18 ćwiczeń, z których 12 jest autorstwa dr Brunkow, a pozostałe powstały w wyniku dyskusji innych terapeutów i lekarzy.
Metoda wykorzystuje zjawisko globalnych synergizmów wstępujących i zstępujących. Wszystkie ćwiczenia uczą przyjmowania skorygowanej postawy ciała. Większość z nich oparta jest na skurczu izometrycznym. Zaczyna się od pozycji najprostszych - leżenia tyłem z jednoczesnym zgięciem kończyn dolnych w stawach kolanowych i biodrowych. W kolejnych etapach nauczania przechodzi się do pozycji leżenia bokiem, leżenia przodem, klęku podpartego, klęku prostego, klęku jednonóż, aż w końcu przechodzi się do pozycji stojącej. Metoda ta jest trudna do zastosowania u małych dzieci, ponieważ brakuje u nich odpowiedniej koordynacji ruchowej oraz odpowiedniego poziomu siły mięśniowej.
Autorzy metody za podstawę jej skuteczności uważają wykonywanie ćwiczeń raz dziennie przez 15-20 minut.
[edytuj] Bibliografia
- Metoda Brunkow. W: Jacek Wilczyński: Boczne skrzywienia kręgosłupa. Rozpoznanie i korekcja. Część 2. Kielce: Wszechnica Świętokrzyska, 2001. ISBN 83-88274-50-3.
- Mgr Marzena Długopolska: Metoda Brunkow. [dostęp 30.01.2008].