Macierz dyskowa

Z Wikipedii

Macierz dyskowa - urządzenie zawierające zbiór od kilku do kilkuset dysków fizycznych, które pogrupowane są w kilka do kilkudziesięciu grup RAID.

Grupa RAID jest następnie dzielona na jeden lub większą liczbę obszarów, które w systemie operacyjnym widoczne są jako partycje logiczne. Macierze dyskowe spotykane w serwerach, noszą nazwę "wewnętrznych".

Jako samodzielne, zewnętrzne urządzenia są dodatkowo wyposażone w pamięć podręczną (od 2GB do 512GB) i system operacyjny (zwany czasem mikrokodem macierzy).

Macierze zewnętrzne mogą stanowić wspólne repozytorium danych dla wielu komputerów o różnych systemach operacyjnych i różnych systemach plików. Dla podniesienia bezpieczeństwa przechowywania danych ich budowa jest redundantna. Do komunikacji z serwerami wykorzystuje się podłączenie bezpośrednie poprzez protokół Fibre Channel (w warstwie fizycznej są to światłowody wielomodowe) o szybkości 4Gbps lub podłączenie poprzez przełączniki SAN.

Pojemność macierzy dyskowych rośnie szybciej niż pojemność pojedynczego dysku.

• W Październiku 1996 roku macierze dostępne na rynku wyposażone były w 256 dysków fast-wide SCSI po 9 GB.
• W połowie 2000 roku macierze dostępne na rynku wyposażone były w 384 dyski ultra SCSI po 50 GB.
• W połowie 2005 roku macierze dostępne na rynku wyposażone były w 512 dysków FC po 146 GB.
• W połowie 2007 roku macierze dostępne na rynku wyposażone były w 1024 dysków FC po 300 GB.

Większość producentów macierzy wprowadziła w 2006 roku opcjonalną możliwość instalacji w macierzach tańszych i mniej wydajnych ale znacznie pojemniejszych dysków SATA o pojemności 500 GB, a od października 2007 roku nawet 1000 GB (1 TB).