Ludwinów (Kraków)

Z Wikipedii

Ludwinów - obszar Krakowa, leżący na prawym brzegu Wisły naprzeciw krakowskiej Skałki. Obecnie wchodzi w skład Dzielnicy VIII Dębniki.

[edytuj] Historia

Tereny obecnego Ludwinowa po raz pierwszy pojawiły się we wzmiankach w 1377 r. pod nazwą Błonie. Błonie należało do parafii na krakowskiej Skałce. Dziesięcina z wsi stanowiła uposażenie kościoła św. Katarzyny na Kazimierzu, oraz – w części – biskupów krakowskich. W Błoniu funkcjonował folwark biskupów krakowskich z cegielnią, wapiennikiem, stawami rybnymi i młynem na Wildze. Wieś była w posiadaniu rodziny Luksarowiczów, a później biskupa Felicjana Konstantego Szaniawskiego herbu Junosza, który ok.1732 roku przekazał ją jako uposażenie założonemu przez siebie seminarium duchownemu na krakowskim Stradomiu. Prowadzenie seminarium zostało powierzone Misjonarzom. W akcie nabycia wsi przez biskupa po raz pierwszy pojawia się nazwa Ludwinów. W czasie rozbiorów funkcjonował tu urząd cyrkułu austriackiego. Był to dobry okres dla Ludwinowa, bowiem Austriacy planowali utworzenie tutaj odrębnego miasta które pozostając w granicach Austrii stanowiłoby mocną przeciwwagę dla Krakowa. Z czasem plany te zostały przeniesione do Podgórza, do którego przyłączono także południowo-wschodnią część Ludwinowa.

W 1782 roku przy kaplicy św. Bartłomieja powstała parafia. W 1887 r. wybudowany został pierwszy drewniany most łączący Ludwinów z Krakowem. Na początku XX wieku na Ludwinowie wybudowana została przez braci Dłużyńskich garbarnia. Zakład został funkcjonujący pod nazwą Garbarnia Braci Dłużyńskich leżał w pobliżu ujścia Wilgi do Wisły. Po dość krótki czasie zakład został zbyty pochodzącemu z przedsiębiorcy Rabińskiemu. W 1917 roku garbarnię prowadziły Polskie Zakłady Garbarskie Spółka z o.o., przekształcone w 1921 roku w spółkę akcyjną. Większościowymi akcjonariuszami byli: Jan Götz Okocimski, Edward Mycielski, Bank Małopolski i Polskie Zakłady Garbarskie sp. z o.o. W sąsiedztwie funkcjonował słynny z czasem RKS „Garbarnia”.

W 1910 roku Ludwinów - w ramach ogromnego projektu tzw.Wielkiego Krakowa, tworzonego przez ówesnego prezydenta miasta Juliusza Leo został włączony do Krakowa jako IX dzielnica katastralna.

[edytuj] Znani mieszkańcy

W Ludwinowie urodził się i tworzył Aleksander Kotsis żyjący w latach 1836-1877. Na wielu jego obrazach znaleźć można ludwinowskie plenery i mieszkających tutaj ludzi.

[edytuj] Ludwinowskie Tango

Ludwinów, jako kultowe, podmiejskie zacisze został uwieczniony przez Jerzego Peterburskiego (muzyka) i Andrzeja Własta (tekst) w „Ludwinowskim tangu”:

Po co nam piosenki zagraniczne?

Dość tej mięty, płaczu i dość łez,

Nasze przecież także są prześliczne,

Chociaż mniej w nich pachnie bez,

Ale za to serce jest i fajer,

Każdy zaraz lepszy humor ma

I do tańca pcha się każdy frajer,

Kiedy gdzie muzyczka gra.

To krakowskie, ludwinowskie tango.

Będziesz, brachu, tańczyć chciał

To krakowskie, ludwinowskie tango,

Choćby ci kto na grzebieniu grał.

Kapeluszem praśniesz w stół,

Chwycisz brzanę poprzez pół

I jak w raju znów się będziesz czuł.

Gdy jedyna zdradzi cię dziewczyna,

Nie martw się tańcz gdzie klawo, bo

Zdradzi ciebie i mnie,

I coś z pół Krakowa,

Właśnie ta dziewczyna, \

Właśnie ta jedyna | bis

Lola z Ludwinowa. /

Lecz w którąś niedzielę będą święta dwa;

Spędzę z nią wesele do białego dnia.

Będziem pić, ty i ja,

I będziemy tańczyć do białego dnia.

To krakowskie, ludwinowskie tango.

Będziesz, brachu, tańczyć chciał

To krakowskie, ludwinowskie tango,

Choćby ci kto na grzebieniu grał.

Kapeluszem praśniesz w stół,

Chwycisz brzanę poprzez pół

I jak w raju znów się będziesz czuł.

I w podzięce będziesz składał ręce,

Że ci Kraków takie tango dał.