Laka
Z Wikipedii
Laka (jap. 漆 - urushi) - żywica sumaka lakowego (werniksowego; Rhus vernicifera) rosnącego na południe od rzeki Jangcy, używana w japońskiej i chińskiej sztuce zdobniczej, często barwiona i rzeźbiona.
Żywica sumaka lakowego, wypływająca z drzewa w postaci szarej emulsji, ciemnieje na powietrzu, a po usunięciu wody - twardnieje. Jest odporna na działanie wody, kwasów, alkoholu itp. Laką pokrywa się również wyroby z drewna, skóry lub metalu. Najstarsze wyroby z laki pochodzą z IV tysiąclecia p.n.e. Czarną i czerwoną laką pokrywano tace, grzebienie, biżuterię (spinki do włosów, wisiorki), gliniane naczynia, a nawet zbroje i trumny.
Przez wieki sztuka zdobienia laką prawie zanikła, odrodziła się ponownie w okresie Heian. Laka służyła wtedy do wyrobu bądź zdobienia naczyń, mebli, pędzli do kaligrafii, powozów, ołtarzy. Czasem łączono ją z macicą perłową i sproszkowanymi metalami szlachetnymi (makie). Stosownie do dokładności wyrobu, pokrywano go 3 do 18 warstwami laki. Za panowania Tangów pojawia się laka czerwona, rzeźbiona. Proces zdobienia tym rodzajem laki polegał na wielokrotnym pokrywaniu powierzchni żywicą i podrzeźbianiu ornamentu w każdej warstwie, co nadawało temu zdobieniu przestrzenności.
[edytuj] Zobacz też
- sztuka japońska
- sztuka chińska
