Krzysztof Białłozor (kanonik wileński)
Z Wikipedii
Krzysztof Białłozor (zm. 1741) - kanonik wileński i polski dyplomata, kanclerz kapituły wileńskiej i smoleńskiej.[1]
Antysapieżyński ruch republikański na Litwie wysłał go do cara Piotra I by zyskać z jego strony pomoc przeciw rodowi Sapieha. Białłozor był reprezentantem hetmana polnego litewskiego Michał Wiśniowiecki.
3 kwietnia 1702 roku zawarł z carem układ sojuszniczo-protekcyjny w imieniu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Kolejny układ, który 9 lipca 1703 roku w obozie armii rosyjskiej pod Schlüsselburgiem podpisali Białłozor, Michał Chalecki, starosta mozyrski i Jan Dąbrowski podkomorzy wileński zobowiązywał Litwę do kontynuowania wojny ze Szwedami, nawet gdyby Korona nie zdecydowała się na nią, w zamian za militarną pomoc cara. Te układy, a także kolejny w Jaworowie (13 grudnia 1703) były podstawą do zasadniczego sojuszu polsko-rosyjskiego podpisanego pod Narwą 30 sierpnia 1704 roku (podpisał go Tomasz Działyński, wojewoda chełmiński).
[edytuj] Bibliografia
- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 357-358.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia PWN. [dostęp 5 maj 2008].