Krążowniki liniowe typu Lexington

Z Wikipedii

Krążowniki liniowe typu Lexington
Opis typu
Producent	USA
Użytkownicy	brak
Wprowadzenie do służby	nie wprowadzono
Zbudowane okręty	0
Planowane okręty	6
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	43.500 ton
Długość	266,4 metra (874 stopy)
Szerokość	32,2 metra (105,2 stopy)
Zanurzenie	9,4 metra (21 stóp)
Napęd	moc 180.000 koni parowych (134 MW), turbiny elektryczne General Electric, 4 śruby
Prędkość	35 węzłów
Załoga	1500 oficerów i marynarzy
Uzbrojenie	patrz w tekście

Krążowniki liniowe typu Lexington (przyznane znaki taktyczne CC-1 do CC-6) były jedynymi okrętami tej klasy jakie kiedykolwiek zostały zamówione przez Marynarkę Wojenna Stanów Zjednoczonych. Ich budowę autoryzowano w ramach planów rozbudowy z lat 1917-1919. Zaplanowane jako szybkie okręty zwiadowcze floty, miały bardzo długi okres budowy. Ich oryginalny projekt z roku 1916 zakładał wyporność 34.300 ton, uzbrojenie główne składające się z dziesięciu dział 14 calowych, relatywnie cienki pancerz i szybkość około 35 węzłów. W roku 1919 plany zostały zmienione w oparciu o doświadczenia z I wojny światowej i zaplanowano budowę okrętów większych uzbrojonych wdziała 406 mm (16 cali), lepiej opancerzone i z lekko mniejszą prędkością maksymalną.

Budowa okrętów typu Lexington była wstrzymywana w związku z innymi priorytetowymi zadaniami związanymi z I wojną światową i stępka żadnego z okrętów nie została położona do połowy 1920 roku. W następnym roku ograniczenia wynikające z traktatu waszyngtońskiego dotyczyły głównie tych drogich krążowników liniowych ich japońskich i brytyjskich odpowiedników. Zgodnie z ustaleniami traktatowymi ich budowa została wstrzymana w lutym 1922. Traktat pozwalał na konwersję dwóch kadłubów krążowników na lotniskowce. W taki sposób przerobiono USS "Lexington" (CV-2) i USS Saratoga" (CV-3). Budowę pozostałych czterech okrętów formalnie anulowano w sierpniu 1923 i złomowano je na pochylniach.

Typ Lexington miał się z składać z sześciu jednostek, których budowa została rozpoczęta w czterech różnych miejscach:

• "Lexington" (CV-2, ex-CC-1) - jego stępkę położono w Quincy (Massachusetts) w styczniu 1921 roku. Został ukończony jako lotniskowiec CV-2. Służył jako lotniskowiec do momentu zatopienia w czasie bitwy na Morzu Koralowym w 1942 roku.
• "Constellation" (CC-2) - jego stępkę położono w Newport News w sierpniu 1920 roku, Budowa została anulowana i okręt został złomowany.
• "Saratoga" (CV-3, ex-CC-3) - jego stępkę położono w Camden (New Jersey) we wrześniu 1920. Został ukończony jako lotniskowiec CV-3. Służył jako lotniskowiec do momentu zatopienia w czasie operacji Crossroads w 1946 roku.
• "Ranger" (CC-4) - jego stępkę położono w Newport News w czerwcu 1921 roku. Budowa została anulowana i okręt został złomowany.
• "Constitution" (CC-5) - jego stępkę położono w Philadelphia (Pensylwania) we wrześniu 1920 roku. Budowa została anulowana i okręt został złomowany.
• "United States" (CC-6) - jego stępkę położono w Philadelphia (Pensylwania) we wrześniu 1920 roku. Budowa została anulowana i okręt został złomowany.

[edytuj] Dane techniczne (według projektu z 1919 roku)

• Uzbrojenie:
  • Artyleria główna: osiem dział kalibru 406 mm (16 cali) o lufach długości 50 kalibrów (układ 4 x II działa)
  • Artyleria pomocnicza:
    • szesnaście dział kalibru 152 mm (6 cali) o lufach długości 53 kalibrów (układ 16 x I) - osiem po każdej stronie
    • cztery działa kalibru 76 mm (3 cale)
  • Uzbrojenie torpedowe: osiem wyrzutni torped kalibru 21 cali

[edytuj] Zobacz też

• lotniskowce typu Lexington, aby zobaczyć losy niektórych okrętów tego typu od roku 1921