Kość podniebienna
Z Wikipedii
Kość podniebienna (łac. os palatinum) - parzysta kość czaszki, składająca się z blaszki poziomej i pionowej. Blaszka pozioma tworzy tylny odcinek podniebienia kostnego. Brzeg przedni łączy się wyrostkiem podniebiennym szczęki, tylny – stanowi przyczep dla rozcięgna podniebienia miękkiego. Blaszka pionowa jest wklinowana pomiędzy trzon szczęki i wyrostek skrzydłowaty kości klinowej i wchodzi w skład ściany bocznej jamy nosowej. Na powierzchni nosowej blaszki pionowej ciągnie się pionowo grzebień małżowiny, stanowiący przyczep dla małżowiny nosowej dolnej.
[edytuj] Bibliografia
- Johannes Sobotta, "Anatomia i fizjologia człowieka " wyd. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich , Kazimierz Kucharczyk, Mieczysław Nowak Warszawa