Kenjutsu
Z Wikipedii
Kenjutsu (ken-jutsu) ( jap. 剣術) jest jedną z klasycznych japońskich sztuk walki, tzw. koryu budo. Istniało wiele różnych szkół szermierki japońskim mieczem Nihon-to. Przedmiotem nauczania tych szkół było skuteczne władanie mieczem w realnej walce.
Umiejętności te można podzielić na trzy główne kierunki:
- itto-ryu – szkoła walki jednym mieczem (długim), zwanym katana lub tachi
- kodachi-ryu – szkoła walki jednym mieczem (krótkim, zwanym wakizashi)
- nito-ryu – szkoła walki dwoma mieczami jednocześnie (krótkim i długim).
Innym dodatkowym kierunkiem był nito-ken (inna nazwa nito-kodachi).Polegała ona na walce dwoma wakizashi.
Niektóre klasyczne szkoły miecza, sięgające rodowodem średniowiecza, takie jak: Katori Shinto Ryu, Kashima Shinto Ryu, Kashima Shin Ryu, przetrwały po dzień dzisiejszy. Podobnie jak w większości innych klasycznych szkół koryu budo, adeptom tych szkół nie nadaje się stopni mistrzowskich dan, lecz odpowiednie certyfikaty tzw. menkyo kaiden.
Ćwiczenia praktyczne w kenjutsu wykonuje się najczęściej w formie kata, do których używa się mieczy drewnianych bokken. W przeciwieństwie do kendo, czyli współczesnej, bezpiecznej formy sportowej szermierki mieczem, ataki stosowane w kenjutsu mogą być kierowane na dowolną część ciała przeciwnika. Stosuje się również uderzenia rękojeścią tsuka-uchi oraz chwyty, dźwignie i podcięcia stosowane w walce wręcz, np. yawara (pierwowzór późniejszego jiu-jitsu i judo). Do niektórych ćwiczeń kenjutsu stosuje się również prawdziwe miecze, przy czym rzeczywiste cięcia i pchnięcia wykonuje się wówczas na nasączonych wodą i zrolowanych matach ze słomy ryżowej lub na bambusowych rurach. Nazywa się to tameshigiri.
Z tradycyjnych szkół szermierki kenjutsu wywodzą się nowoczesne sztuki i sporty walki: kendo, iaido (jap:剣術) i battodo.
