Katastrofa górnicza w kopalni Makoszowy w Zabrzu
Z Wikipedii
| Katastrofa górnicza w Zabrzu | |
| Kraj: | Polska |
| Miejsce: | Zabrze |
| Data: | 28 sierpnia 1958 |
| Godzina: | ok. 1:00 |
| Ofiary śmiertelne: | 72 osoby |
| Ranni: | 87 osób |
| Rodzaj katastrofy: | pożar w kopalni |
Pożar w kopalni Makoszowy w Zabrzu, do którego doszło 28 sierpnia 1958, stanowi największą katastrofą górniczą w powojennej historii Polski. Zginęło wówczas 72 górników, a 87 doznało ciężkiego zatrucia.
Do katastrofy doszło w nocy, około godziny 1.00 na poziomie 300 m. Podczas cięcia palnikiem acetylenowym zapaliła się najpierw drewniana obudowa przekopu, a później węgiel. Ogień szybko objął cały przekop, a wytwarzające się gazy i dymy przedostawały się do innych pokładów. W strefie bezpośredniego zagrożenia znalazło się 337 górników. Zagrożeni górnicy rozpoczęli ewakuację. Część z nich (około 90 górników) w trakcie ucieczki natrafiła na bardzo zadymiony odcinek. Górnicy byli wyposażeni w pochłaniacze, ale ich wydolność była ograniczona do 20 minut, co okazało się w tym przypadku niewystarczające. Większość górników uległa śmiertelnemu zaczadzeniu. Jedną z przyczyn śmierci górników było to, że otrzymali oni polecenie telefoniczne pozostania w zadymionym odcinku i oczekiwania na ratowników (ci przybyli dopiero po kilku godzinach) - kilkunastu z nich zignorowało ten rozkaz i po przejściu około 150 m przez dym ocalało. Podczas śledztwa nie udało się ustalić, kto takie polecenie wydał, ponieważ w czasie akcji ratowniczej różne „ważne” osoby (z dyrekcji, komitetów PZPR etc.) samowolnie wydawały rozkazy ratującym (często wzajemnie sprzeczne).
