Juliusz Brincken

Z Wikipedii

Juliusz Karol Holte von den Brincken (czasem w pisowni Brinken, ur. 26 lutego 1789 w Blankenburgu w Harzu^[1], zm. 2 czerwca 1846 w Warszawie) - polski leśnik pochodzenia niemieckiego, baron. W latach 1818-1833 naczelny nadleśny lasów rządowych Królestwa Polskiego.

Po ukończeniu uniwersytetu w Getyndze i akademii leśnej w Dreißigacker, był urzędnikiem leśnym w Niemczech, skąd w roku 1818 powołany został do Królestwa Polskiego, gdzie jako naczelny nadleśny do roku 1833, kierował urządzaniem gospodarstwa leśnego, brał czynny udział w wykładach Szczególnej Szkoły Leśnictwa w Warszawie i był jednocześnie głównym redaktorem pisma "Sylwana" od 4 do 9 tomu. Zwiedziwszy z rozkazu rządu Puszczę Białowieską, wydal jej opis pt. "Mémoire déscriptif sur la Forêt, imperériale de Białowieża en Lituanie" (1827, w polskim przekładzie Kazimierskiego, w skróceniu w "Dzienniku Warszawskim", 1827, tłumaczenie niemieckie w Brunszwiku 1833). Ogłosił nadto "Wykład praktyczny węglarstwa" (Warszawa, 1825), "Rozprawy o leśnictwie" (Warszawa, 1821). Zostawił nadto w rękopisie po niemiecku powieść pt. "Frankiści", której część była drukowana w przekładzie polskim, w Bibliotece Warszawskiej w 1845.

Przypisy