Jens Filbrich
Z Wikipedii
Jens Filbrich (ur. 13 marca 1979 w Suhl), niemiecki biegacz narciarski, medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.
Pochodzi z rodziny o sportowych tradycjach - ojciec Wolfgang uprawiał biegi narciarskie i ma uprawnienia trenera biatlonu, matka Sigrud Krause sięgnęła po brązowy medal olimpiady w Innsbrucku w 1976 w składzie sztafety biegaczek narciarskich NRD. Brat Jensa Raik uprawia kombinację norweską. Filbrich jest zawodnikiem SV Eintracht Frankenhain i z zawodu żołnierzem Bundeswehry.
Wiele sukcesów osiągnął jako członek niemieckiej sztafety biegowej na imprezach mistrzowskich. Od mistrzostw świata w Lahti w 2001, kiedy medal przypadł Niemcom po dyskwalifikacji zwycięskiej Finlandii, sztafeta niemiecka nie schodziła z podium w kolejnych imprezach (mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich) aż do olimpiady w Turynie w 2006. W składzie wszystkich tych sztafet biegł Filbrich, zdobywając tym samym kolejno brąz w Lahti w 2001, brąz w Salt Lake City w 2002, srebro w Val di Fiemme w 2003, srebro w Oberstdorfie w 2005 i srebro w Turynie w 2006. Ponadto Filbrich zdobył srebro na mistrzostwach świata w Oberstdorfie (2005) w sztafecie sprinterskiej wspólnie z Axelem Teichmannem. Na mistrzostwach świata w Sapporo w 2007 po raz pierwszy od kilku lat zabrakło medalu dla niemieckiej sztafety (ukończyła rywalizację na 4. miejscu, z Filbrichem na pierwszej zmianie), ale Filbrich zdobył pierwszy medal indywidualnie - brąz na "królewskim" dystansie 50 km techniką klasyczną. Wcześniej na mistrzostwach świata kilkakrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce - w Val di Fiemme (2003) był 6. na 30 km techniką klasyczną ze startu wspólnego, w Oberstdorfie (2005) 8. na 15 km techniką dowolną, w Sapporo (2007) 4. w biegu łączonym. Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City i Turynie w biegach indywidualnych plasował się poniżej dziesiątego miejsca.
Do marca 2007 pozostaje bez zwycięstwa w zawodach Pucharu Świata, pięć razy stawał na podium, w tym dwukrotnie na 2. miejscu. Był m.in. 2. w prestiżowym biegu na 50 km w Oslo-Holmenkollen w marcu 2005, gdzie przegrał jedynie z Estończykiem Andrusem Veerpalu. W sezonie 2004/2005 zajął najwyższe miejsce w karierze w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata - 11.
