Jarosław Klejnocki
Z Wikipedii
Jarosław Klejnocki (ur. 1963) - pisarz i poeta polski, eseista oraz krytyk literacki. Na co dzień nauczyciel warszawskiego liceum oraz wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim.
Spis treści |
[edytuj] Twórczość
[edytuj] Powieści
- Jak nie zostałem menelem
- Przylądek pozerów
- Południk 21 (2008)
[edytuj] Poezja
- Krótka historia przeistoczeń (epigramaty)
- W drodze do Delft
- Okruchy
- Oswajanie (1993)
- Miasto otwarte (1995)
- Mr Hyde (1999)
- Reporterzy, fotograficy, zawiedzeni kochankowie (2002)
- Skarby dni ostatecznych. Psalmy, epigramaty, lamenty, litanie (2005)
[edytuj] Eseje
[edytuj] Krytyka literacka
- Chwilowe zawieszenie broni, O twórczości tzw. pokolenia bruLionu (1986-1996) (1996, ISBN 83-86056-32-0) - wraz z Jerzym Sosnowskim
- Bez utopii? Rzecz o poezji Adama Zagajewskiego (2002)
- Literatura w czasach zarazy (2006), ISBN 83-7469-309-6