Hunald I
Z Wikipedii
Hunald I (także Chunold, Hunold, Hunaud, zm. ok. 748), książę Akwitanii od 735 r., syn księcia Odona Wielkiego.
Kiedy Hunald objął władzę odmówił uznania zwierzchnictwa majordoma królestwa Franków Karola Młota. Majordom przekroczył więc Loarę i zdobył Bordeaux i Blaye. Pozwolił jednak Hunaldowi zatrzymać władzę nad Akwitanią, jednak po ścisłą kontrolą Franków.
W latach 736-741 stosunki między Hunaldem a Karolem układały się poprawnie. Jednak po śmierci majordoma w 741 r. Hunald postanowił jeszcze raz wywalczyć sobie niezależność. W 744 r. jego wojska przekroczyły Loarę i spaliły Chartres. Kiedy jednak nadciągnęły armię synów Karola Młota - Pepina Krótkiego i Karlomana, Hunald musiał prosić o pokój. Abdykował w 744 lub 745 r. i osiadł w klasztorze w Île de Ré.
W późniejszych latach widzimy Hunalda w Italii, gdzie sprzymierzył się z Longobardami. Miał zostać tam ukamieniowany ok. 748 r. Księstwo Akwitanii pozostawił Waiferowi, który był najprawdopodobniej jego synem.
| Poprzednik Odon Wielki |
 |
Książę Akwitanii 735-744 |
|
Następca Waifer |
