Herb Kołobrzegu
Z Wikipedii
Herb Kołobrzegu łączy dwa herby, które posiadało miasto w swej historii. Pierwszym herbem (godłem) miasta były dwa skrzyżowane pastorały ponad falami morza, nad którymi wznosiła się infuła biskupia. Miasto do 1534 r. (wprowadzenie religii protestanckiej przez Gryfitów) należało do domeny biskupów kamieńskich co zostało odzwierciedlone w herbie.
Drugim herbem wprowadzonym w 1653 roku była tarcza herbowa podzielona jest na trzy pola, gdzie pole górne dodatkowo podzielono pionową linią. Górne podzielone pole zawierało panew i dwa skrzyżowane haki w czeronym tle, środkowa: trzy wieże bramne w obrębie blankowanych murów z otwartymi bramami w białym polu, dolne: dwa płynące łabędzie.
Narzędzia przedstawione w górnej części herbu wskazują na rozwój średniowiecznego miasta oraz sztukę ważenia soli, a także sól jako symbol zamożności Kołobrzegu. Mury z wieżami przedstawiają miasto jako twierdzę i port. Dwa płynące łabędzie to symbol kołobrzeskich żeglarzy i kupców, sięgający czasów średniowiecza kiedy miasto czerpała duże korzyści i bogaciła się za sprawą swojego portu i handlu morskiego.
Obecny herb stanowi połączenie obu herbów, którymi Kołobrzeg się posługiwał i tak na tarcza typu hiszpańskiego dwudzielna w słup z lewej strony zawiera pierwszy herb miasta, a z prawej strony drugi herb. Dwa herby łączy dolna cześć, na której umieszczono morskie fale po których płyną łabędzie i spośród których wschodzą pastorały.
