Hōryū-ji
Z Wikipedii
Hōryū-ji (jap. 法隆; Świątynia Rozkwitu Prawa) - jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii, w pobliżu miasta Nara, w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Świątynię wzniesiono w 607 roku na polecenie księcia Shōtoku. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie Asuga. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny właściwie przykład budownictwa chińskiego tego okresu. Klasztor ten należał do szkoły hosso, będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang czyli jogaczary. W 670 roku świątynia została zniszczona przez pożar, odbudowano ją w 708 roku. Z pierwotnych zabudowań zachowała się m. in. hala główna (kondō), zaliczana do najstarszych drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwała także kaplica Yumedono z 738. Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu.
Kompleks klasztorny dzieli się na dwie położone obok siebie zespoły: saiin - zespół zachodni, oraz toin - zespół wschodni. Najstarszy jest zespół saiin.
Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m. in. rzeźby sakralne z przełomu VI i VII wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.
- Źródło
Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 219-220
[edytuj] Galeria
 |
 |
 |
 |
 Yumedono |
 |
 |
