Grabie (herb szlachecki)
Z Wikipedii
Grabie (Archutowski, Arciechowski, Artychowski, Chlewiątko, Chlewiotka, Chlewiotko, Chlewostki, Czarniawski, Czeczerba, Czeczerbo, Czuranowski, Dobrogojski, Dobogowski, Drążdzewski, Gąsiorski, Goszczymiński, Goszczymiński, Gościmski, Graba, Grabia, Graby, Grabie, Hrycenko, Hurewicz, Jałbrzyk, Jałbrzykowski, Katrycz, Kobecki, Koberski, Kocina, Kociński, Kroczewski, Kroczowski, Kroczyński, Kroger, Krogier, Lesien, Lessel, Leśnia, Leśny, Nieparski, Olbrachcicki, Pazderski, Pieściorzecki, Psucki, Roszczkowski, Sczuka, Sczypierski, Skaszewski, Skaszowski, Stasiewski, Szczuka, Szczypierski, Szczypiorski, Świda, Świerkowski, Świerzewski, Świeszewski, Świeszowski, Tabaczyński, Wabieński, Wądołkowski, Weiss, Wirszyłł, Wirszyłło, Wisieński, Wisiński, Wiszeński, Wileński, Wypyski, Wyszeński, Zaruski, Złoczewski, Złoczowski, Żupanowski, Żupranowski), herb szlachecki.
- Opis herbu: "W polu złotym grabie srebrne w słup stojące na trawie. W klejnocie pięć piór strusich."
Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, 1839-1846:
"Mają być Grabie białe do góry postawione i utkwione na wzgórku zielonym, o siedmiu zębach, w polu żółtym, nad hełmem i koroną piór pięć strusich”.
Piotr Nałęcz Małachowski, Zbiór Nazwisk Szlachty, Lublin 1805:
"W polu żółtym, na wzgórku zielonym utkwione w prost do góry białe grabie o siedmiu zębach. W Hełmie nad Koroną pięć piór strusich"
Juliusz hr. Ostrowski, Księga Herbowa Rodów Polskich, Warszawa 1897:
"W polem złotym na pagórku zielonym wetknięte srebrne siedmiozębne. Nad hełmem w koronie pięć piór strusich".
- Zawołanie: Grabia, Grabie, Kocina, Lesnow
- Inne nazwy: Chlewiotki, Clewostki, Grabia, Grabic, Graby, Leśniowie, Rastrum, Szczuki
- Herbowni: Czapliccy, Czarnowscy, Drożewscy, Grabiowie, Jałbrzykowscy, Kozikowscy, Lipscy, Leśniowie, Ryńscy, Solińscy, Strękowscy, Świerczewscy, Szczuki, Szczypiorscy, Wądołowscy, Wyszyńscy
- Herb zgodny z opisem Niesieckiego. Labry złote ze srebrnym podbiciem, zgodnie z zasadami heraldyki.
[edytuj] Historia
Pieczęć tę od 1287 używała szlachta Czech. Jan Długosz o nim powiada, że "z Czech do Polski przyniesiony za Wacława Króla przez Grabię Czecha, ten osiadł w Sieradzkiem, niedaleko Piotrkowa na dobrach Wola nazwanych: od którego Grabiną Wolą nazwano ją: jakoż i Petra sancta cap. 63. pisze, że na Śląsku Lasseliuszowie tego herbu używali".
Juliusz hr. Ostrowski podaje, że "wzmianki o nim znajdują się w zapiskach sądowych z początku XIV stulecia, ma pochodzić z Czech. Chlewiotki po dziś dzień u Mazurów znaczy grabie". Piotr Nałęcz Małachowski dodaje "z Czech do Polski przybył w Roku 1302, za Czasów Panowania Wacława Króla razem Polskiego i Czeskiego".
Najstarsza pieczęć: Pieczęć Jerzego z Kociny z 1345. Pojawia się pierwszy raz w źródłach pisanych w 1398.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
[edytuj] Bibliografia
- Tadeusz Gajl, Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Gdańsk, 2003
- Andrzej Brzezina Winiarski, Herby szlachty Rzeczypospolitej, Warszawa 2006
- Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, 1839-1846
- Bartosz Paprocki, Gniazdo Cnoty, 1578, fol. 1079. O herb fol. 562. Okol. tom. 1. fol. 229. Biel. fol. 207.
- Bartosz Paprocki, Herby Rycerstwa Polskiego, 1584
- Adam Boniecki, Herbarz Polski, wyd.II dr Marek Jerzy Minakowski, Kraków 2005
- Piotr Nałęcz Małachowski, Zbiór Nazwisk Szlachty, Lublin 1805
- Juliusz hr. Ostrowski, Księga Herbowa Rodów Polskich, Warszawa 1897
