Gil Torres
Z Wikipedii
Gil Torres (ur. ok. 1155 — zm. 11 listopada 1254) – hiszpański kardynał.
Pochodził z Kasytlii. Studiował na uniwersytecie paryskim za pontyfikatu papieża Aleksandra III (1159-81). Następnie został kanonikiem kapituły katedralnej w Burgos. W grudniu 1216 papież Honoriusz III mianowął go kardynałem-diakonem SS. Cosma e Damiano i wezwał do Rzymu. Sygnował bulle papieskie wydane między 17 kwietnia 1217 a 28 lipca 1246 roku. Reprezentował kastylijskie interesy w kurii papieskiej; wielokrotnie interweniował w rozwiązywanie wewnątrzkościelnych sporów w Hiszpanii. W 1234 został wybrany na arcybiskupa Tarragony, jednak nominacja ta nie została zatwierdzona przez papieża Grzegorza IX, który chciał zatrzymać go w Rzymie. Podobnie w 1247 Innocenty IV odmówił zatwierdzenia jego elekcji na arcybiskupa Toledo, które to stanowisko wiązało się z godnością prymasa Hiszpanii. Protodiakon Św. Kolegium Kardynałów od 1250 roku. Uczestniczył w elekcjach papieskich w 1227, 1241 i 1243. Zmarł krótko przed śmiercią Innocentego IV, mając już prawdopodobnie około 100 lat.
