Formuła 1 - Grand Prix Niemiec 1983
Z Wikipedii
Wyniki Grand Prix Niemiec na Hockenheimring 7 sierpnia 1983.
[edytuj] Klasyfikacja
Poz. | Nr. | Kierowca | Konstruktor | Okrążeń | Czas/powód n.u. | Poz. start. | Punktów |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 28 | René Arnoux | Ferrari | 45 | 1:27:10.319 | 2 | 9 |
2 | 22 | Andrea de Cesaris | Alfa Romeo | 45 | + 1:10.652 | 3 | 6 |
3 | 6 | Riccardo Patrese | Brabham-BMW | 45 | + 1:44.093 | 8 | 4 |
4 | 15 | Alain Prost | Renault | 45 | + 2:00.750 | 5 | 3 |
5 | 7 | John Watson | McLaren-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 23 | 2 |
6 | 2 | Jacques Laffite | Williams-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 15 | 1 |
7 | 29 | Marc Surer | Arrows-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 20 | |
8 | 25 | Jean-Pierre Jarier | Ligier-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 19 | |
9 | 30 | Thierry Boutsen | Arrows-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 14 | |
10 | 1 | Keke Rosberg | Williams-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 12 | |
11 | 34 | Johnny Cecotto | Theodore-Ford | 44 | + 1 okrążenie | 22 | |
12 | 4 | Danny Sullivan | Tyrrell-Ford | 43 | + 2 okrążenia | 21 | |
13 | 5 | Nelson Piquet | Brabham-BMW | 42 | Zapalił się | 4 | |
DK | 8 | Niki Lauda | McLaren-Ford | 44 | Dyskwalifikacja | 18 | |
n.u. | 16 | Eddie Cheever | Renault | 38 | Prob. z paliwem | 6 | |
n.u. | 32 | Piercarlo Ghinzani | Osella-Alfa Romeo | 34 | Wyciek oleju | 26 | |
n.u. | 26 | Raul Boesel | Ligier-Ford | 27 | Silnik | 25 | |
n.u. | 23 | Mauro Baldi | Alfa Romeo | 24 | Turbo | 7 | |
n.u. | 36 | Bruno Giacomelli | Toleman-Hart | 19 | Turbo | 10 | |
n.u. | 35 | Derek Warwick | Toleman-Hart | 17 | Silnik | 9 | |
n.u. | 40 | Stefan Johansson | Spirit-Honda | 11 | Silnik | 13 | |
n.u. | 27 | Patrick Tambay | Ferrari | 11 | Silnik | 1 | |
n.u. | 11 | Elio de Angelis | Lotus-Renault | 10 | Silnik | 11 | |
n.u. | 3 | Michele Alboreto | Tyrrell-Ford | 4 | Pompa paliwa | 16 | |
n.u. | 12 | Nigel Mansell | Lotus-Renault | 1 | Silnik | 17 | |
n.u. | 33 | Roberto Guerrero | Theodore-Ford | 0 | Silnik | 24 | |
NZ | 17 | Kenny Acheson | RAM-Ford | ||||
NZ | 31 | Corrado Fabi | Osella-Alfa Romeo | ||||
NZ | 9 | Manfred Winkelhock | ATS-BMW |
[edytuj] Uwagi
- Pole position: Patrick Tambay - 1:49.328
- Najszybsze okrążenie: René Arnoux - 1:53.938 na okrążeniu 12
1951 • 1952 • 1953 • 1954 • 1956 • 1957 • 1958 • 1959 • 1961 • 1962 • 1963 • 1964 • 1965 • 1966 • 1967 • 1968 • 1969 • 1970 • 1971 • 1972 • 1973 • 1974 • 1975 • 1976 • 1977 • 1978 • 1979 • 1980 • 1981 • 1982 • 1983 • 1984 • 1985 • 1986 • 1987 • 1988 • 1989 • 1990 • 1991 • 1992 • 1993 • 1994 • 1995 • 1996 • 1997 • 1998 • 1999 • 2000 • 2001 • 2002 • 2003 • 2004 • 2005 • 2006 • 2008
GP Brazylii • GP USA - Zachód • GP Francji • GP San Marino • GP Monako • GP Belgii • GP USA - Wschód • GP Kanady • GP Wielkiej Brytanii • GP Niemiec • GP Austrii • GP Holandii • GP Włoch • GP Europy • GP RPA •