Eric John Ernest Hobsbawm
Z Wikipedii
Eric John Ernest Hobsbawm (ur. 9 czerwca 1917 w Aleksandrii), wybitny historyk brytyjski pochodzenia żydowskiego. Wykładowca m.in. Uniwersytetu Londyńskiego, New School for Social Research w Nowym Jorku. Członek British Academy oraz American Academy of Arts nad Sciences.
W swoich badaniach odwoływał się do metodologii marksistowskiej i zajmował się historią społeczną XIX i XX wieku.
Był wieloletnim członkiem partii komunistycznej, choć dystansował się od komunizmu jako ideologii i jego radzieckiego oraz chińskiego wcielenia.
[edytuj] Bibliografia
- Labour's Turning Point : extracts from contemporary sources (1948)
- Primitive Rebels : studies in archaic forms of social movement in the 19th and 20th centuries (1959)
- The Age of Revolution : Europe 1789-1848 (1962)
- Labouring Men : studies in the history of labour (1964)
- Industry and Empire (1968)
- Bandits (1969)
- Captain Swing (1968; with George Rude)
- Revolutionaries : contemporary essays (1973)
- The Age of Capital, 1848-1875 (1975)
- Workers : worlds of labor (1985)
- The Age of Empire (1987)
- The Jazz Scene (1989)
- Echoes of the Marseillaise: Two Centuries Look Back on the French Revolution (1990)
- Nations and Nationalism since 1780 : programme, myth, reality (Cambridge Univ. Press, 1990)
- Age of Extremes : the short twentieth century, 1914-1991 (1994) (pol. Wiek skrajności. Spojrzenie na Krótkie Dwudzieste Stulecie, Warszawa 1999), synteza poświęcona dziejom XX wieku od roku 1914 po 1991 (rozpad Związku Radzieckiego).
- On History (1997)
- Uncommon People : resistance, rebellion and jazz (1998)
- On the Edge of the New Century (2000)
- Interesting Times : a twentieth-century life (2002; autobiografia)
- Globalisation, Democracy and Terrorism (2007)
