Emil i detektywi
Z Wikipedii
Emil i detektywi (tyt. oryg. Emil und die Detektive) to powieść napisana przez niemieckiego pisarza Ericha Kästnera. Po raz pierwszy wydano ją w 1928 roku w Niemczech, a w Polsce wydano ją pierwszy raz w 1933 roku. Ośmiokrotnie sfilmowana.
Akcja książki rozgrywa się w bliżej nieokreślonym czasie w Niemczech. Uczeń Emil Tischbein mieszka wraz z matką w Neustadt. Pewnego razu jedzie pociągiem na ferie do babci w Berlinie wioząc jej przy okazji 120 marek. Niestety, zasypia w pociągu i zostaje okradziony przez "pana w meloniku". Wysiada w Berlinie i podejmuje śledzenie złodzieja. Dodatkową komplikacją jest fakt, że nie chce zwracać się o pomoc do policji, gdyż uważa (błędnie zresztą), że jest poszukiwany za jakieś drobne przewinienia. Przypadkiem spotyka grupę berlińskich chłopców, z pomocą których udaje mu się złapać złodzieja. Przestępca okazuje się być poszukiwanym recydywistą, za schwytanie którego przewidziana jest nagroda – 1000 ówczesnych marek. Emil otrzymuje nagrodę i przy okazji – za sprawą artykułu w gazecie – staje się sławny.
Puentę książki stanowi złota myśl babci Emila: „pieniądze należy przesyłać pocztą”…
Ciekawostki
Pierwotne polskie tłumaczenia zostały dostosowane do polskich realiów: bohater nazywał się Emil Nodzyński, jechał z Nowego Miasta do Krakowa i wiózł 140 złotych. Jego babcia mieszkała przy ulicy Topolowej 15.
