Douglas DC-2
Z Wikipedii
| Douglas DC-2 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Douglas |
| Typ | pasażerski, transportowy |
| Załoga | 2-3 |
| Historia | |
| Data oblotu | 11 maja 1934 |
| Lata produkcji | 1934-1935 |
| Zachowane egzemplarze | 4 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 gwiazdowe Wright Cyclone GR-F53 |
| Moc | 2 × 540 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 25,9 m |
| Długość | 19,1 m |
| Wysokość | 4,8 m |
| Powierzchnia nośna | 87,3 m² |
| Masa | |
| Własna | 5.650 kg |
| Użyteczna | 8.420 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 338 km/h |
| Prędkość przelotowa | 274 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 310 m/min |
| Pułap | 6.930 m |
| Promień działania | 1.750 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 12 | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
DC-2 (Douglas Commercial 2) – amerykański samolot pasażerski i transportowy. Na bazie DC-2 zbudowany został w 1935 roku jego następca DC-3, który został jednym z najsłynniejszych samolotów w historii lotnictwa.
[edytuj] Historia
We wczesnych latach 30. XX wieku pojawiły się w USA obawy o bezpieczeństwo użytkowania samolotów o drewnianej konstrukcji skrzydeł, spowodowane katastrofą samolotu Fokker F.VII. Doprowadziło to do konieczności wymiany przez linie lotnicze samolotów, na bardziej nowoczesne, metalowe konstrukcje. Pierwszą odpowiedzią na te żądania był Boeing 247, zaprojektowany dla linii lotniczych United Airlines. Z powodu ścisłej współpracy Boeinga z United, linie Trans World Airlines (TWA) były zmuszone szukać innego dostawcy[1]. Douglas przedstawił spełniający wymagania TWA prototypowy model DC-1, na bazie którego powstała wersja produkcyjna DC-2. TWA złożyło początkowo zamówienie na 20 egzemplarzy.
Dalsze zamówienia złożyły inne linie lotnicze z USA i Europy. W Europie DC-2 latał, między innymi, w barwach linii KLM, LOT, Swissair. Samoloty dla klientów europejskich montowane były w zakładach Fokkera. Istniały też wersje wojskowe, używane przez siły powietrzne i marynarkę wojenną USA. Łącznie zbudowano 156 egzemplarzy.
[edytuj] Wersje
Samoloty cywilne:
- DC-2 – wersja podstawowa,
- DC-2A – silniki Pratt & Whitney Hornet,
- DC-2B – silniki Bristol Pegasus VI, 2 samoloty użytkowane przez LOT.
Samoloty wojskowe:
- XC-32 – 16 miejscowa wersja pasażerska,
- C-32A – samoloty cywilne, wcielone do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych po wybuchu II wojny światowej,
- C-33 – wersja transportowa,
- YC-34 – pasażerski, do przewozu VIPów (salonka),
- C-38 – C-33 ze zmienioną częścią ogonową, silniki Wright R-1820-45, o mocy 694 kW,
- C-39 – Zbudowane z części DC-2 i DC-3, silniki Wright R-1820-55, o mocy 727 kW,
- C-41 – pasażerski, do przewozu VIPów, silniki Pratt & Whitney R-1830-21, o mocy 895 kW,
- C-42 – C-41 wyposażony w silniki Wright R-1820-53, o mocy 895 kW, a także podobnie przebudowane C-39,
- R2D, R2D-1 – oznaczenia stosowane przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych.
