Dobiesław Kurozwęcki
Z Wikipedii
Dobiesław Kurozwęcki - Dobiesław z Kurozwęk i z Chodowa, herbu Poraj (zm. 1397) – podstoli krakowski (1345-1351), podkomorzym sandomierskim,(1350), kasztelanem wiślickim (1356), regent Królestwa Polskiego, kasztelan krakowski(1380), wojewoda krakowski od 1367,
Jego ród pochodził z Czech, do znaczenia w Polsce doszedł za panowania Władysława Łokietka. Według legendy jego protoplastą był Poraj, brat świętego Wojciecha. Po śmierci króla Kazimierza Wielkiego przeprowadził unieważnienie nadań monarchy, w tym m.in. dla Kaźka Słupskiego. Oskarżył Janka z Czarnkowa o przywłaszczenie regaliów królewskich. W 1372 wraz z Elżbietą Łokietkówną brał udział w Poznaniu w sądzie ziemskim, który skazał Janka z Czarnkowa i odebrał mu podkanclerstwo. Wraz ze swoimi synami Zawiszą i Krzesławem stanął na czele obozu andegaweńskiego, który był zwolennikiem zapewnienia sukcesji w Polsce córkom Ludwika Węgierskiego. Był jednym z inicjatorów wydania przez króla przywileju koszyckiego w 1374. W 1379 w Koszycach złamał opór Wielkopolan, którzy nie chcieli uznać praw sukcesyjnych królewny Marii, poprzez zamknięcie bram miasta, aż do złożenia przez nich hołdu córce monarchy. W 1380 wszedł do czteroosobowego kolegium, rządzącego Polską w imieniu Ludwika Węgierskiego (kanclerz Jan Radlica, Sędziwój z Szubina, Domarat z Pierzchna). Latem 1384 witał przybywającą królową Jadwigę. W sierpniu dzięki jego energicznej postawie udało się przepędzić z Wawelu narzeczonego Jadwigi księcia Wilhelma Habsburga. Był jednym z inicjatorów zawiązania unii polsko-litewskiej. W 1387 stał na czele wyprawy panów polskich w celu rewindykacji Rusi Czerwonej spod panowania węgierskiego.
Potomkowie:
1. Mikołaj z Kurozwęk (kanonik krakowski 1383),
2. Zawisza z Kurozwęk (zm.1382, kanonik sandomierski, krakowski 1353, podkanclerzy 1371, kanclerz koronny 1374, biskup krakowski 1380),
3. Dorota z Kurozwęk,
4. Małgorzata z Kurozwęk (x Zbigniew z Oleśnicy),
5. Krzesław z Chodowa i Kurozwęk przywódca stronnictwa andegaweńskiego.
