Dół nadkłowy
Z Wikipedii
Dół nadkłowy (łac. fossa canina) - w anatomii, to płaskie zagłębienie, położone poniżej otworu podoczodołowego i nasady wyrostka jarzmowego. Znajduje się on na wysokości kła i od niego zaczerpnął swoją nazwę. Stanowi on fragment przedniej ściany zatoki szczękowej. Blaszka kostna tworząca dół nadkłowy jest zwykle dość cienka. Zostało to wykorzystane przez otolaryngologów i chirurgów szczękowo-twarzowych, którzy właśnie przez dół nadkłowy dochodzą do zatoki szczękowej podczas operacji Caldwell-Luca. Stanowi miejsce przyczepu jednego z mięśni mimicznych - mięśnia dźwigacza kąta ust[1].
Przypisy
- ↑ H. Feneis. Ilustrowany słownik międzynarodowego mianownictwa anatomicznego. PZWL. Warszawa 1986