Czajnik
Z Wikipedii
Czajnik, imbryk – naczynie kuchenne służące zazwyczaj wyłącznie do gotowania wody.
Klasyczna konstrukcja czajnika to garnek z pokrywką i z dodatkową rurką zakończoną "dziobkiem" służącym do wylewania wody z naczynia bez potrzeby zdejmowania pokrywki. Niekiedy na dziobek czajnika zakładany jest specjalny kapturek z odpowiednio ukształtowanym otworem, który wydaje dźwięk (zwykle gwizd) wówczas, gdy woda w czajniku zagotuje się i rośnie ciśnienie pary we wnętrzu naczynia. Gwizd wydobywający się podczas gotowania wody, niemal zawsze przeraźliwie głośny, zabezpiecza przed zapomnieniem i wygotowaniem się wody, co skutkować mogłoby zniszczeniem czajnika.
Czasem czajnik ma tylko jeden wspólny otwór – do wlewania i wylewania wody – i nie jest odkrywany od góry (zatem nie ma też pokrywki). Takie rozwiązania niemal zawsze wyposażone są w gwizdek.
Ponadto czajnik zazwyczaj wyposażony jest w pojedynczy uchwyt, często w postaci dużego pałąka.
Czajnik do gotowania wody na ogół nie służy do zaparzania napojów (kawy, herbaty itp.), do czego używane są zazwyczaj ceramiczne (porcelanowe, fajansowe itp.), ewentualnie szklane, specjalnie do tego celu przeznaczone czajniczki[1] lub dzbanki.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ w japońskiej ceremonii picia herbaty wykorzystywane są czajniki i czajniczki zwane tetsubin, wykonane z żeliwa, przy czym inne naczynia służą do gotowania wody i przenoszenia wrzątku, a inne do zaparzania napoju
