Cywilizacja łacińska
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
 |
Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić. |
Cywilizacja łacińska (czasem także cywilizacja Zachodu, Zachód) - pojęcie zbliżone do politologicznego pojęcia cywilizacji Zachodu, oznaczające cywilizację ukształtowaną w pozostających pod wpływem kultury katolickiej i (w mniejszym stopniu) protestanckiej krajach Europy i obu Ameryk, także Australia i Nowa Zelandia. Szczegółowe analizy cywilizacji Zachodu przeprowadzili Arnold Toynbee i Oswald Spengler, w Polsce Feliks Koneczny. Tak rozumiany Zachód często przeciwstawia się Wschodowi bizantyjskiemu i muzułmańskiemu.
Wg Feliksa Konecznego cywilizacja łacińska opiera się na na greckiej filozofii, rzymskim prawie i etyce chrześcijańskiej. Jako jedyna łączy wszechstronny rozwój kategorii prawdy rozumiany jako metodyczne dochodzenie do poznania obiektywnej prawdy z kategorią dobra, opartej na podporządkowaniu życia społecznego etyce, będącej zbiorem norm postępowania wyznawanym dobrowolnie przez społeczeństwo. Dzięki czemu cywilizacja łacińska mogła jako jedyna z obecnie istniejących cywilizacji stać się cywilizacją personalistyczną w przeciwieństwie do pozostałych cywilizacji będących cywilizacjami gromadnościowymi, wytworzyła pojęcie państwa etyki i prawdy, prawo jest tworzone na podstawie norm etycznych, dzięki czemu możliwy jest rozwój moralności. Wyróżniają ciągle rosnące wymogi etyczne oraz doskonalenie prawa w oparciu o nie.
Jedną z cech jej prawa jest dualizm. Wyróżniamy zarówno prawo prywatne jak i prawo publiczne. Prawo prywatne znajduje zastosowanie w obyczajach rodzinnych, w stowarzyszeniach, spółdzielniach, partiach politycznych, cechach, izbach zawodowych, itd. Państwo w cywilizacji łacińskiej nie ingeruje w tworzenie prawa prywatnego. Nadmierna ingerencja państwa jest sprzeczna z zasadami cywilizacji łacińskiej. Prawo państwowe w cywilizacji łacińskiej jedynie reguluje stosunki międzyludzkie, zapewniające bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne państwa.
W cywilizacji łacińskiej wolność jednego człowieka jest ograniczona tylko i wyłącznie przez wolność drugiego człowieka.
W cywilizacji łacińskiej jako jedynej zauważa się zdolność do pracy organicznej, samoorganizacji, samo naprawiania się oraz działań oddolnych. Ważną rolę w cywilizacji łacińskiej odgrywają wspólnoty lokalne, samorządy, spółdzielnie, kasy pożyczkowe itp. Dzięki temu w cywilizacji łacińskiej jest możliwe ograniczenie roli państwa do niezbędnego minimum.
Jest jedyną cywilizacja, w której narody wytwarzają się jako wielkie rodziny. Naród w cywilizacji łacińskiej jest związek duchowym, dobrowolnym, a jednocześnie naturalnym. Rodzi obowiązki i wspólne prawa. Jest ponadczasowy.
Spośród dóbr materialnych najwyższą wartość w cywilizacji łacińskiej posiadają nieruchomości, a w szczególności ziemia. W cywilizacji łacińskiej naturalnym dążeniem jest zapewnienie jak największej liczbie ludzi samodzielności ekonomicznej czyli posiadania własnego warsztatu pracy, dzięki któremu będą w stanie utrzymać siebie i rodzinę.
W prawie rodzinnym i małżeńskim w cywilizacji łacińskiej występują wyłącznie małżeństwa monogamiczne, a pozycja rodziny jest zdecydowanie wyższa od pozycji rodu.
